"Το πρώτο που χρειάζεται είναι ένα άδειο σπίτι..."

Το πρώτο που χρειάζεται

είναι ένα άδειο σπίτι,

ήσυχο, σκοτεινό

και χρόνος αδιατάραχτος.

Αφήνουμε ύστερα τη φαντασία να καλπάσει,

αφού προηγουμένως την έχουμε εφοδιάσει

με τα κατάλληλα υλικά,

το πάθος και τον πόθο,

την αναγκαία στέρηση,

την ανεκπλήρωτη επιθυμία,

προσθέτουμε και τα μυρωδικά μας,

ντροπή, ασχήμια, απόρριψη, διαστροφή,

ύστερα την αφήνουμε να αυτοσχεδιάσει.

Και να την που μας φέρνει πίσω

κάτι παράξενα σχέδια,

κάτι αλλόκοτες μορφές

που μας λιγώνουν,

κάτι ιστορίες άρρητες.

Στα πόδια μας τις αποθέτει

και μας κοιτά στα μάτια

η σκλάβα φαντασία μας.

Και πώς χωρίς αυτήν αλήθεια

θα βγάζαμε

ετούτη τη ζωή

την άνοστη,

την άνευ γεγονότων.