Ασυνήθιστοι έρωτες

Ο έρωτας, ο ερωτικός πόθος και όλα όσα τον ακολουθούν δεν είναι στην ουσία παρά ένα τέχνασμα – παγίδα θα το έλεγα εγώ – της φύσης για να κάνει τη δουλειά της, δηλαδή για να αναπαραχθούμε και να μη χαθεί το είδος μας πριν την ώρα του.

Είναι βέβαια μια παγίδα μεθυστική, πολύ δυνατή, δύσκολα μπορούμε να αντισταθούμε και να μην πέσουμε μέσα. Κι αν αντισταθούμε, τότε αρχίζουν οι μελαγχολίες και οι καταθλίψεις, αλλά μαζί με αυτά αρχίζει και η ποίηση, το τραγούδι, η τέχνη γενικότερα.

Έχει τόσο πολύ φορτωθεί πολιτισμικά αυτή η φυσική ορμή μας, ώστε οι περισσότεροι από μας ξεχνάμε ποιος είναι ο πραγματικός προορισμός της. Κι αυτό, επειδή ο άνθρωπος έμαθε από πολύ νωρίς πώς να παρακάμπτει τη γονιμοποίηση και να απολαμβάνει τον έρωτα για τον έρωτα, χωρίς να εμπλέκεται κάθε φορά με τα αποτελέσματά του, δηλαδή τη γέννηση νέων ανθρώπων. Τόσο πολύ τα έχει διαχωρίσει αυτά τα δύο στο μυαλό του, ώστε θεωρεί την τεκνοποίηση σαν μια άλλου είδους λειτουργία, ανεξάρτητη από τον έρωτα.

Κατά κάποιο τρόπο έχει δίκιο. Σήμερα η γονιμοποίηση γίνεται και με άλλους τρόπους στις κλινικές και όπως πάει το πράγμα, θα γίνεται στο μέλλον με τρόπους εξωφρενικούς για τη σημερινή μας αντίληψη. Ήδη έχουν βρει πώς να μετατρέπουν τα κύτταρα του δέρματος σε ωάρια και σπερματοζωάρια. Αυτό σημαίνει ότι τα φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό, δεν θα είναι και τόσο απαραίτητα για τη διαιώνισή μας.

Έτσι λοιπόν ο έρωτας απελευθερώνεται από το στόχο του, από το λόγο για τον οποίο η φύση μάς τον εμφύτευσε, και γίνεται αυτοσκοπός. Ο έρωτας για τον έρωτα δηλαδή. Μια απόλαυση που δεν στοχεύει πουθενά. Αν η φύση είχε συνείδηση, θα ήταν έξαλλη με τη συμπεριφορά μας. Επειδή καμιά φυσική ευχαρίστηση δεν υπάρχει απλώς για να μας ευχαριστεί, η φύση δεν έχει τέτοιες γενναιοδωρίες απέναντι στα πλάσματά της.

Εμείς από τη μεριά μας τής κλείνουμε το μάτι λίγο συνωμοτικά, λίγο κοροϊδευτικά, και ερωτευόμαστε για τη χαρά του έρωτα. Και μια και η φύση θέλει δύο φύλα για να κάνει τη δουλειά της, το αρσενικό ερωτεύεται το θηλυκό και αντιστρόφως, αυτός είναι ο κανόνας.

Καμιά φορά ωστόσο συμβαίνει να έχουμε ασυνήθιστους έρωτες, να ερωτεύονται μεταξύ τους δυο αρσενικά ή δυο θηλυκά. Λένε ότι αυτό συμβαίνει και στα ζώα και σ’ αυτή την περίπτωση η εξήγηση πρέπει να είναι ή ότι η φύση έκανε κάποιο λάθος (κάνει λάθη η φύση και μάλιστα πολλά) ή ότι για κάποιο λόγο πρέπει να περιοριστεί ο πληθυσμός του είδους. Μια άλλη περίπτωση πρέπει να είναι η απουσία του άλλου φύλου για κάποια αιτία που αναγκάζει το ζώο να στραφεί στα ομόφυλα ζώα της ομάδας του. Αυτά για τα ζώα.

Στον άνθρωπο η ομοφυλοφιλία έχει εκτός από αυτές τις αιτίες και πολιτισμικές αφορμές. Δεν θα αναλύσουμε εδώ ιστορικά την ομοφυλοφιλία, ξέρουμε ότι πάντα υπήρχε στις ανθρώπινες κοινωνίες, αλλού ήταν ανεκτή, αλλού απαγορευμένη και σήμερα στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον οι άνθρωποι αρχίζουν σιγά-σιγά να την αποδέχονται και να αλλάζουν τη νομοθεσία για χάρη της.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι ζουν στο δυτικό κόσμο ( για τον υπόλοιπο κόσμο δεν το συζητώ, η ομοφυλοφιλία εκεί είναι απαγορευμένη δια ροπάλου) έχουν αποδεχτεί τα νέα αυτά ήθη. Η Εκκλησία οπωσδήποτε αντιδρά, αν και σε κάποιες Εκκλησίες του Βορρά η ομοφυλοφιλία έχει γίνει αποδεκτή ακόμα και ανάμεσα στους ιερείς. Επίσης πολλοί άνθρωποι που θα τους χαρακτηρίζαμε συντηρητικούς για χάρη ευκολίας, χωρίς απαραίτητα να είναι, αντιμετωπίζουν εχθρικά ή έστω παγερά την ομοφυλοφιλία.

Αν ωστόσο παραμερίσουμε την αρχική ενστικτώδη άρνησή μας απέναντι στο φαινόμενο, αν βάλουμε τη λογική μας να δουλέψει, θα δούμε ότι α) το ζευγάρωμα ατόμων του ίδιου φύλου είναι ουδέτερο από ηθικής πλευράς σήμερα που η σεξουαλική μας συμπεριφορά έχει απεξαρτηθεί από την Ηθική β) η αρνητική μας αντίδραση οφείλεται στο ότι αλλιώς μας τα έμαθαν, όταν ήμασταν παιδιά και γι’ αυτό δυσκολευόμαστε να εννοήσουμε πώς γίνεται ένας άνδρας να επιθυμεί ερωτικά έναν άλλον άνδρα ή μια γυναίκα μια άλλη γυναίκα και γ) ζούμε πάντα σε μια κοινωνία που ευνοεί το ζευγάρωμα ατόμων αντιθέτου φύλου.

Η ομοφυλοφιλία είναι αντίθετη προς τη φύση, θα πουν οι περισσότεροι. Πράγματι είναι αντίθετη προς τη φύση, άσχετα αν κάποιοι θερμόαιμοι θέλουν να μας πείσουν ότι είναι σύμφωνη με τη φύση. Είναι αντίθετη, γιατί όπως είπαμε πιο πάνω, η φύση θέλει ετερόφυλα ζευγάρια για να γίνει η γονιμοποίηση. Αλλά εμείς ήδη χαιρόμαστε τον έρωτα –σε αντίθεση προς τα ζώα – χωρίς να γίνεται γονιμοποίηση.  Κι αυτό αντίθετο προς τη φύση είναι.

Και εν πάση περιπτώσει στον πολιτισμό  ό,τι είναι αντίθετο προς τη φύση δεν είναι απαραιτήτως κακό, όπως και ό,τι είναι σύμφωνο προς τη φύση δεν είναι απαραιτήτως καλό.

 Αν η φύση μάς αρρωσταίνει και θέλει να μας πεθάνει, εμείς παρά την επιθυμία της έχουμε αναπτύξει την ιατρική που μας σώζει. Αν η φύση μάς θέλει βίαιους για να επικρατεί ο πιο ισχυρός και να χάνεται ο πιο αδύναμος, εμείς έχουμε αναπτύξει μια ηθική και μια νομοθεσία που προστατεύει τους αδύναμους.

Έτσι, αν αφαιρέσουμε τον ενστικτώδη αρνητισμό μας και βάλουμε την ψυχρή λογική μας να δουλέψει, θα δούμε πως η ομοφυλοφιλία είναι μια ιδιαίτερη σεξουαλική τάση, ούτε καλή ούτε κακή, απλώς ιδιαίτερη.

Οι ομοφυλόφιλοι που προκαλούν είναι οπωσδήποτε ενοχλητικοί, αλλά ίσως στο μέλλον ηρεμήσουν, όταν η κοινωνία μάθει να τους αποδέχεται με φυσικότητα. Όσοι δεν ηρεμήσουν ούτε τότε, απλώς πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή και έτσι ενοχλητικοί θα ήταν, ακόμα και αν ήταν ετεροφυλόφιλοι.

Σε κάποιες δυτικές κοινωνίες έχει ήδη επιτραπεί ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων. Η συνέχεια είναι να τους επιτραπεί να έχουν και παιδιά. Εδώ πάλι οι περισσότεροι αντιδρούμε αρνητικά, επειδή έχουμε συνδέσει το γάμο και την οικογένεια με μια θρησκευτικού τύπου ιερότητα που φαίνεται να προσβάλλεται με την ένωση ομόφυλων ατόμων.

Αλλά τι είναι ο γάμος σήμερα; Γιατί παντρεύονται οι άνθρωποι; Το θέμα είναι μεγάλο και απαιτεί ιδιαίτερο άρθρο, εδώ να πούμε μόνο ότι μια σημαντική πλευρά του γάμου είναι η νομική κάλυψη του συντρόφου (που ως νόμιμο τον προστατεύει η Πολιτεία) και η απόκτηση νόμιμων τέκνων που και αυτά προστατεύονται από την Πολιτεία. Σήμερα όμως τα εξώγαμα παιδιά τα προστατεύει η Πολιτεία, οπότε μένει μόνο το θέμα της νομικής κάλυψης του συντρόφου.

Οι ομοφυλόφιλοι ζητούν λοιπόν να τους επιτραπεί ο γάμος μεταξύ τους για να εξασφαλιστεί νομικά ο ή η σύντροφός τους. Λογικό το βρίσκω. Βέβαια υπάρχει και το σύμφωνο συμβίωσης που κάνει την ίδια δουλειά, αλλά εκείνοι επιμένουν στο γάμο. Προφανώς έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι είναι καθ’ όλα ίσοι με τους υπόλοιπους πολίτες.

Εδώ έχουμε πάντως μια παραδοξότητα, διότι από τη μια μεριά οι ομοφυλόφιλοι απαιτούν από την κοινωνία να πάψει να είναι συντηρητική και να προχωρήσει σε ανατροπή ορισμένων καθιερωμένων αξιών και από την άλλη στηρίζουν το γάμο, ένα κοινωνικό θεσμό που είναι κατά βάση συντηρητικός.

Όσο για το δικαίωμα να έχουν παιδιά, και εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψη τα εξής:

Δικαίωμα να αποχτήσουν παιδιά έχουν όλοι, ακόμα και οι διανοητικά καθυστερημένοι. Κατά τη γνώμη μου πολλοί ετεροφυλόφιλοι είναι ακατάλληλοι να γίνουν γονείς, όμως μια σχετική απαγόρευση προσκρούει στο δημοκρατικό μας αίσθημα κι έτσι παιδιά γεννιούνται και ανατρέφονται από γονείς που τα παραμελούν, τα κακοποιούν και τα ετοιμάζουν για μια δυστυχισμένη ενήλικη ζωή.

Ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων μπορεί θεωρητικά να είναι πολύ καλοί γονείς και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με αγάπη και φροντίδα. Το πρόβλημα είναι πώς τα παιδιά αυτά θα ενταχθούν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που δεν είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα ομοφυλόφιλων οικογενειών. Τα παιδιά αυτά τα περιμένουν ταπεινωτικές διακρίσεις στο σχολείο, στις παρέες τους, στην κοινωνική τους ζωή, διακρίσεις που θα τα σημαδέψουν και θα τα κάνουν τελικά δυστυχισμένα.

Αν τα πράγματα προχωρήσουν με τον τρόπο που βλέπουμε να προχωρούν, κάποια στιγμή στην κοινωνία τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα εξισωθούν με τα ετεροφυλόφιλα και κανείς δεν θα σοκάρεται. Αυτή η μελλοντική κοινωνία θα είναι έτοιμη να δεχτεί και τα παιδιά των ομοφυλόφιλων οικογενειών με φυσικότητα και τότε δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Μέχρι τότε όμως, όσα παιδιά προέρχονται από ομοφυλοφιλικές οικογένειες θα περάσουν πολύ δύσκολα.

Το θέμα δεν εξαντλείται φυσικά εδώ, εφόσον όλοι οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι ίδιοι. Κάποιοι θέλουν να παραμείνουν στο φύλο, με το οποίο γεννήθηκαν, κάποιοι άλλοι θέλουν να αλλάξουν φύλο, κάποιοι άλλοι είναι αμφιφυλόφιλοι.

Εμείς να πούμε μόνο ότι σ’ αυτή τη μελλοντική κοινωνία που αναφέραμε ο κόσμος θα ησυχάσει τουλάχιστον από τις παρελάσεις και τα πανηγύρια μερικών ζωηρών ομοφυλόφιλων που σήμερα  γελοιοποιούν την προσπάθειά τους για κοινωνική ένταξη και εξίσωση.