Τρέμω,
του είπα,
επειδή
πάλι βγήκε από μέσα μου
ένα
σύννεφο
κι
εγώ
το
έντυσα,
το
στόλισα
και
το παρέδωσα στον κόσμο.
Φοβάμαι,
του είπα,
για
την τύχη του.
Είναι
σκληρός ο όχλος,
δεν
τον εμπιστεύομαι.
Μπορεί
να το λυντσάρει,
να
το ποδοπατήσει.
Μπορεί
ακόμα
και
να το σταυρώσει.
Δεν
το’ χεις καταλάβει;
Μου
είπε τότε αυτός.
Εσύ
είσαι η λυντσαρισμένη
και
η ποδοπατημένη.
Η
σταυρωμένη είσαι μονάχα εσύ.
Νιωθω την αναγκη να πω οτι λυπουμαι, την ημερα της ονομαστικης σας εορτης φανικα αμελης. Αλλα την ευχη που βγενει
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο την καρδια πιστευω οτι δεν εχει ημερομηνια ειναι διαχρονικη
να ειστε παντα ευτυχης, χαρουμενη
και ευαισθητα γονιμη!!!
captAris, σε ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή