Χτυπήματα κάτω από τη ζώνη

Γιατί μια γυναίκα που βρίσκεται στην εμμηνόπαυση, όταν θέλουμε να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενά της, την κατηγορούμε ότι είναι εμμηνοπαυσιακή; Γιατί μια γυναίκα που δεν βρίσκεται στην εμμηνόπαυση, όταν θέλουμε να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενά της, τη χαρακτηρίζουμε ως ανοργασμική; Πώς είναι δυνατόν η κοινωνική, επαγγελματική, πνευματική δραστηριότητα της γυναίκας να στιγματίζεται από χαρακτηρισμούς που έχουν σχέση με την αναπαραγωγική της ικανότητα ή την πολύ προσωπική ερωτική της ζωή;

Είναι φανερό ότι εδώ έχουμε μια βαθιά περιφρόνηση προς το γυναικείο φύλο, του οποίου το κύριο γνώρισμα εξακολουθεί να θεωρείται η μητρότητα και πριν από αυτήν η υποτιθέμενη ηρεμία που δίνει η ερωτική ικανοποίηση. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα, τα πτυχία, οι γνώσεις, οι δεξιότητες και ικανότητες, η ευφυΐα, τα ταλέντα, η επαγγελματική επιτυχία, η κοινωνική αναγνώριση.

Μόλις κάποια γυναίκα πει κάτι, με το οποίο δεν συμφωνούμε, ή υψώσει αγανακτισμένη τη φωνή της, έχουμε έτοιμη την καταγγελία: είναι ανοργασμική ή εμμηνοπαυσιακή. Έτσι τις περιλαμβάνουμε όλες και μπορούμε να τις ταπεινώνουμε κατά περίσταση.

Το πρότυπο, στο οποίο ασυνείδητα αναφερόμαστε, είναι η μη εμμηνοπαυσιακή γυναίκα που απολαμβάνει το σεξ. Υποτίθεται ότι καταλαβαίνουμε μια τέτοια γυναίκα με την πρώτη ματιά. Φαίνεται από το γελαστό της πρόσωπο και την καλή της διάθεση, είναι ανοιχτόκαρδη, πρόσχαρη, βολική, ευγενική, ανεκτική, πρόθυμη, εργατική και δεν παραπονιέται ποτέ. Γελά εύκολα – αλλά όχι πάρα πολύ, γιατί το πολύ κακάρισμα παραπέμπει σε έλλειψη του σεξ. Δεν μουτρώνει, γιατί κι αυτό επίσης είναι ύποπτο, κάτι τρέχει με τη σεξουαλική της ζωή. Δεν σηκώνει τη φωνή, γιατί τότε πρόκειται για υστερική και υστέρα σημαίνει μήτρα, οπότε καταλαβαίνετε.

Από την άλλη πρέπει να βλέπει τα κακώς κείμενα με υπομονή και ανεκτικότητα. Αν αγανακτήσει, τότε είναι καραμπινάτη εμμηνοπαυσιακή.

Ό,τι στραβό κι αν συμβαίνει, πρέπει να το δικαιολογεί και αν θέλει να διαμαρτυρηθεί, πρέπει να το κάνει πάντα με ήπιο και πολύ διακριτικό τρόπο. Αν σηκώσει τη φωνή, είναι βεβαίως εμμηνοπαυσιακή. Αν ενοχλείται από τις ανοησίες των άλλων και τις καταγγέλλει, είναι βεβαίως εμμηνοπαυσιακή. Αν αρνείται να αποδεχθεί το θράσος και την αυθάδεια των άλλων, βεβαίως είναι εμμηνοπαυσιακή. Σε γενικές γραμμές, αν θέλει να γλιτώσει τη ρετσινιά, πρέπει να είναι υπομονετική, ανεκτική, καταδεκτική, ήρεμη, χαμογελαστή, μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους.

Το πράγμα δεν είναι τόσο αθώο, όσο φαίνεται. Ειδικά μάλιστα, όταν τέτοιου είδους επιχειρήματα βλέπουμε να τα χρησιμοποιούν γυναίκες εναντίον άλλων γυναικών.

Ας κάνουμε λοιπόν εμείς το δικηγόρο του διαβόλου.

Πρώτον: Γιατί δεν έχουμε αντίστοιχους χαρακτηρισμούς για τους άνδρες; Δεν υπάρχουν άραγε άνδρες που για τους Χ λόγους δεν έχουν καλές σχέσεις με το σεξ; Δικαίωμά τους και πρόβλημά τους φυσικά, αλλά, όταν θέλουμε να επιτεθούμε λεκτικά σε κάποιον, δεν θα τον πούμε ανηδονικό. Κι αν κάποιος άνδρας άνω των πενήντα πέντε πει κάτι που μας ενοχλήσει,  δεν του κολλάμε αμέσως τη στάμπα του ιδιότροπου λόγω ηλικίας.

Δεύτερον: Αποκλείεται μια γυναίκα που απολαμβάνει το σεξ να είναι γκρινιάρα και δύστροπη; Τόσο πολύ είναι οι γυναίκες κολλημένες στο σεξ και αυτό είναι το μόνο που καθορίζει τη συμπεριφορά τους;

Τρίτον: Μια εμμηνοπαυσιακή γυναίκα είναι εξ ορισμού δυστυχισμένη και επιδιώκει να τα βάζει με όλους και με όλα για να ξεθυμάνει; Αποκλείεται δηλαδή να τα έχει καλά με τον εαυτό της και να απολαμβάνει τη γαλήνη της ωριμότητας;

Τέταρτον: Αυτή η εύκολη ρετσινιά δεν υποβαθμίζει κάθε σοβαρή γυναίκα που θέλει να έχει μια θέση στην κοινωνία, έξω από το σπίτι της; Και με τον τρόπο αυτό δεν αφήνεται μεγαλύτερο πεδίο κινήσεων στον άνδρα που δεν κινδυνεύει από τέτοιους χαρακτηρισμούς; Ποιος θα πει υστερικό τον άνδρα που βάζει τις φωνές στη Βουλή παραδείγματος χάριν και χτυπά τη γροθιά του στην έδρα;

Πέμπτον: Αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι χτυπήματα κάτω από τη ζώνη στην κυριολεξία. Καμιά αξιοπρεπής γυναίκα που θα υποστεί μια τέτοια κακοπροαίρετη επίθεση,  δεν θα καταδεχθεί να υπερασπίσει τον εαυτό της με το επιχείρημα ότι δεν είναι ανοργασμική ή ότι η εμμηνόπαυση δεν την έκανε αυτομάτως δυστυχισμένη και στρυφνή.

Παλιότερα που η γυναίκα ασχολούνταν με τα οικοκυρικά, είχαμε τη ρετσινιά της γεροντοκόρης. Η γεροντοκόρη ήταν μια ανέραστη γυναίκα, άρα έπρεπε να περιμένουμε από αυτήν κάθε είδους ιδιοτροπίες και παραξενιές. Σήμερα που  δεν υπάρχουν γεροντοκόρες αλλά ανύπαντρες, ελεύθερες γυναίκες, έχουμε τους νέους τίτλους της ανοργασμικής και εμμηνοπαυσιακής που υποδηλώνουν ότι η στάση μας απέναντι στη γυναίκα δεν άλλαξε με τα χρόνια.

Ας ξέρουν πάντως όσοι με μεγάλη ευκολία παπαγαλίζουν τέτοιους χαρακτηρισμούς ότι α) με αυτή την τακτική τους διαιωνίζουν την ανισότητα των φύλων και μάλιστα με πολύ ύπουλο τρόπο και β) τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες έχουν πολλούς άλλους σοβαρότερους λόγους για να είναι δύστροποι στη σύγχρονη κοινωνία.

Το άρθρο δημοσιεύεται στην Ελεύθερη Ζώνη:

 http://www.elzoni.gr/html/ent/427/ent.24427.asp