Είναι κακό να θέλουμε υγιή μωρά;

                                                            Gustav Klimt

Έχουμε το δικαίωμα να φέρνουμε στον κόσμο άρρωστα και παραμορφωμένα παιδιά;

Πριν απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, ας απαντήσουμε πρώτα σε κάποια άλλα ερωτήματα:

Έχουμε το δικαίωμα να αρνηθούμε να κάνουμε παιδιά; Η απάντηση είναι ναι, το έχουμε αυτό το δικαίωμα. Ειδικά, αν είμαστε φορείς μιας κληρονομικής ασθένειας, δεν μας υποχρεώνει κανείς νόμος να γίνουμε οπωσδήποτε γονείς.

Έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε μεθόδους αντισύλληψης για να αποφύγουμε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη; Ναι, το έχουμε κι αυτό το δικαίωμα, το οποίο επίσης είναι νόμιμο.

Έχουμε το δικαίωμα να διακόπτουμε μια εγκυμοσύνη, όταν κινδυνεύει η ζωή της γυναίκας; Ναι, το έχουμε το δικαίωμα. Η ζωή που ήδη υπάρχει έχει μεγαλύτερη αξία από μια ζωή που ακόμα ουσιαστικά δεν έχει ξεκινήσει να υπάρχει. Ο νόμος το προβλέπει και αυτό.

Έχουμε το δικαίωμα να διακόπτουμε μια εγκυμοσύνη, αν αυτή είναι αποτέλεσμα βιασμού ή αιμομιξίας; Ναι, το έχουμε. Με τον τρόπο αυτό προστατεύουμε, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, όχι μόνο τη γυναίκα που θα γίνει μητέρα ενός παιδιού που πιθανόν θα μισήσει, αλλά και το ίδιο το παιδί που θα γεννηθεί ανεπιθύμητο και θα ζήσει δυστυχισμένο με τη στάμπα της ντροπής που θα φέρει. 

Ο νόμος είναι σαφής: Η άμβλωση επιτρέπεται, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας  ανίκανης να αντισταθεί. Επιτρέπεται επίσης, αν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της ψυχικής ή σωματικής υγείας της. Τέλος επιτρέπεται, αν έχουν διαπιστωθεί με τα σύγχρονα μέσα προγεννητικής διάγνωσης ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού.

Αν παραδείγματος χάριν η έγκυος προσβληθεί από τη νόσο ερυθρά στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της, το έμβρυο θα υποστεί βλάβες στα μάτια και την καρδιά και θα γεννηθεί με μικροκεφαλία και βαριά νοητική καθυστέρηση. Ο νόμος δεν επιβάλλει τη διακοπή της εγκυμοσύνης, αλλά τουλάχιστον την επιτρέπει σε μια τέτοια περίπτωση. Πάλι καλά.

Γενικά ο νόμος επιτρέπει την άμβλωση σε περιπτώσεις εμβρύων με συγγενείς ανωμαλίες, αιμοσφαιρινοπάθειες ή χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Αν γεννηθούν αυτά τα μωρά, θα είναι  παραμορφωμένα ή προσβεβλημένα από ανίατη αρρώστια.

                                                     Paul Gaugin

Επανερχόμαστε λοιπόν στην αρχική ερώτηση: Έχουμε το δικαίωμα να φέρνουμε στον κόσμο άρρωστα και παραμορφωμένα παιδιά;  Ο νόμος δεν μας το απαγορεύει βέβαια ( αν και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε), όμως εμείς έχουμε το ηθικό δικαίωμα;

Η Σάρα Πέιλιν, η τέως υποψήφια του ρεπουμπλικανικού κόμματος για την προεδρία των ΗΠΑ, έφερε εν γνώσει της ένα μωρό με το σύνδρομο Down  σ’ αυτή τη ζωή, όπου είναι βέβαιο ότι θα ζήσει με περισσότερα  βάσανα από όσα αναλογούν στους υγιείς. Ο νομοθέτης πάντως είναι πιο συμπονετικός από την Πέιλιν. Επιτρέπει τη διακοπή της εγκυμοσύνης σε τέτοιες περιπτώσεις κι έτσι περικόπτει λιγάκι τη δυστυχία που επικρατεί στον κόσμο μας.

Από την άλλη τώρα πλευρά, η εμβρυϊκή ιατρική στις μέρες μας έχει κάνει άλματα. Έμβρυα καταδικασμένα να γεννηθούν άρρωστα ή να μη γεννηθούν ποτέ, γίνονται καλά, όσο ακόμα βρίσκονται στο σώμα της μητέρας τους. Οι επεμβάσεις στο ανθρώπινο έμβρυο είναι πλέον μια πραγματικότητα, όπως παραδείγματος χάριν στις περιπτώσεις διδύμων εμβρύων που η αιματική κυκλοφορία είναι ενωμένη με αποτέλεσμα το ένα έμβρυο να παίρνει περισσότερο αίμα και το άλλο λιγότερο. Κανένα από τα δύο δεν αναπτύσσεται σωστά.  Η επέμβαση που είναι σχετικά απλή, κλείνει τη δίοδο του αίματος από το ένα έμβρυο στο άλλο και τα μωρά γεννιούνται υγιή.

Στη διαφραγματοκήλη το διάφραγμα του εμβρύου δεν έχει ολοκληρώσει την ανάπτυξή του με αποτέλεσμα τα όργανα της κοιλιακής χώρας να εισέρχονται στο θώρακα και να πιέζουν τους πνεύμονες που δεν μπορούν να αναπτυχθούν.  Και αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με την εμβρυϊκή ιατρική και το μωρό γεννιέται γερό.

Όγκος στον πνεύμονα εμβρύου που πιέζει και εμποδίζει την ανάπτυξή του, μπορεί να αφαιρεθεί και ο πνεύμονας θα αναπτυχθεί φυσιολογικά. 

                                                      Mary Cassat

Είναι βέβαιο λοιπόν ότι η εμβρυϊκή ιατρική  θα βοηθήσει στο μέλλον σε πάρα πολλές περιπτώσεις συγγενών ανωμαλιών, απειλητικών ή όχι για τη ζωή του εμβρύου. Πολλοί άνθρωποι προορισμένοι να γεννηθούν προβληματικοί, θα γεννηθούν με τη βοήθεια της εμβρυϊκής ιατρικής υγιείς και  φυσιολογικοί και θα ζήσουν τη ζωή τους χωρίς το στίγμα και την ανάλογη δυστυχία του παραμορφωμένου, του άρρωστου και του καθυστερημένου. Πολλοί γονείς επίσης, αντί να βυθιστούν μετά τον τοκετό στη θλίψη και στον πόνο που θα συνοδεύει  ολόκληρη τη ζωή τους, θα νιώσουν χαρά με τη γέννηση του παιδιού τους.

Σήμερα λοιπόν επεμβαίνουμε στο ανθρώπινο έμβρυο. Θέλουμε να διορθώσουμε, όσο μάς είναι δυνατόν, τα λάθη της φύσης. Θέλουμε να βλέπουμε να γεννιούνται γερά μωρά, όχι άρρωστα.

Είναι άραγε κακό αυτό; Είναι ηθικώς επιλήψιμο;  Είναι καλύτερο να αφήνουμε να γεννιούνται άρρωστα και παραμορφωμένα ανθρώπινα πλάσματα; Ποιος φυσιολογικός γονιός θα ήθελε κάτι τέτοιο για το παιδί του; Ποια ομαλή κοινωνία θα αρνιόταν να επέμβει στα τραγικά λάθη της φύσης που φέρνουν πόνο και δυστυχία στους ζωντανούς;

Ο άνθρωπος στο μέλλον θα κατορθώσει να φέρνει μόνο γερά παιδιά στον κόσμο. Του το υπόσχεται η επιστήμη, η ιατρική και η βιολογία που κάνουν ήδη θαύματα στον τομέα αυτό.

Όσοι φοβούνται ένα τέτοιο μέλλον και θεωρούν εφιαλτική μια κοινωνία, στην οποία θα ζουν αρτιμελείς και υγιείς άνθρωποι, όσοι επιλέγουν να μη διορθώνουν τα λάθη της φύσης και ανέχονται μια δυστυχία που θα μπορούσε να μην υπάρχει, είναι σκληρές ψυχές χωρίς πραγματική συμπόνια για τον άνθρωπο.

                                              Lucas Cranach

  Το άρθρο δημοσιεύεται στην Ελεύθερη Ζώνη:

 http://www.elzoni.gr/html/ent/880/ent.23880.asp