Σελίδες

27/11/11

Πίσω από την πείνα περιμένει η φιλία




Δείτε πρώτα αυτό το βίντεο.

Εδώ βλέπουμε να παραβιάζονται οι νόμοι της άγριας φύσης. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Πώς είναι δηλαδή δυνατόν η γάτα, αυτό το αιλουροειδές που είναι φτιαγμένο να κυνηγά και να σκοτώνει για την τροφή του, πώς γίνεται να τεντώνεται μαχμουρλίδικα στο πάτωμα και να παρατηρεί ανέμελα το θρασύ παπαγαλάκι που παίζει με τα νύχια της;  Αυτό που έπρεπε να κάνει, ήταν να το γραπώσει και να το καταβροχθίσει. Αλλά όχι. Η γάτα το κοιτάζει νυσταγμένη και το θρασύτατο παπαγαλάκι χοροπηδά νευρικά και παιχνιδιάρικα γύρω της, δεν την αφήνει σε ησυχία. Κελαηδά σαν να της λέει « έλα να παίξουμε, βρε τεμπέλα!», αλλά αυτή χασμουριέται, ανοίγει διάπλατα το στόμα της και φαίνονται τα κοφτερά της δόντια. Καμιά ανησυχία. Το παπαγαλάκι συνεχίζει τα πειράγματά του, αλλά τούτη η γάτα έχει πραγματικά μεγάλη υπομονή, δεν εκνευρίζεται με τίποτα. Ξαπλώνει ανάσκελα, ξανατεντώνεται και απλώνει τα μπροστινά της πόδια προς το μέρος του μικρού ενοχλητικού. Ο μικρός βρίσκει μεγάλο ενδιαφέρον στα γατίσια νύχια, τα τσιμπά και τα ελέγχει. Μετά πλησιάζει το κεφαλάκι του στο κεφάλι της γάτας και, ναι, έχει το θράσος να παίζει με το στόμα της.
Η γατούλα ωστόσο, τίποτα, καμία σημασία.  «Τι  παλαβιάρικο πουλί», σκέφτεται ναρκωμένη από τη νύστα και με βαρύ στομάχι από το μεσημεριανό της γεύμα.  «Θα σηκωθείς τέλος πάντων;» κελαηδά το παπαγαλάκι.  Εκείνη κλείνει τα μάτια έτοιμη για λίγο ακόμα ύπνο. «Α! Η ζωή είναι ωραία!» σκέφτεται, καθώς ακούει το παπαγαλάκι που χοροπηδά γύρω της. «Έχω μια κυρά που με λατρεύει και με ταΐζει λιχουδιές, ένα σπίτι ζεστό με πολλά μαξιλάρια  για να κοιμάμαι αναπαυτικά κι ένα παλαβό πουλί που με θεωρεί τον καλύτερό του φίλο. Στ’ αλήθεια η ζωή είναι πολύ ωραία!» Και βυθίζεται πάλι σε γλυκό ύπνο, ενώ το παπαγαλάκι απογοητευμένο από τόση αδιαφορία  πάει να τσιμπολογήσει το αχλάδι του.

23/11/11

Άνθρωποι μονάχοι



Παρακαλώ μην παρασυρθείτε από τον τίτλο. Δεν θα μιλήσουμε εδώ για εκείνους που η ζωή τούς πέταξε στην άκρη, τους στέρησε από φίλους και δικούς και τους άφησε να διανύσουν το χρόνο τους  μέσα σε μια θλιβερή μοναξιά και απομόνωση. Γι αυτούς μιλούν ήδη πολλοί, μιλούν όλοι, άσχετα ότι απλώς μιλούν, αλλά δεν κάνουν και τίποτα για να ανακουφίσουν τη μοναξιά τους.

19/11/11

Χειραφετημένες γυναίκες σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες



Λίγες είναι  οι γυναίκες που έχουν το κουράγιο να διεκδικήσουν δικαιώματα στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες του τρίτου κόσμου. Οι περισσότερες έχουν ασπασθεί την άποψη των ανδρών για την κατώτερη θέση τους, άλλες διαφωνούν, αλλά φοβούνται και σωπαίνουν και κάποιες ελάχιστες διαφωνούν και τολμούν να αντιπαρατεθούν με όλους και με όλα: με την οικογένειά τους, με την κοινή γνώμη, με την κυβέρνηση, με το ιερατείο, ακόμα και με τις άλλες γυναίκες.

15/11/11

Ένας πρόγονος που τον έλεγαν Φιλόλαο




Προτείνω μια βόλτα στους δρόμους της αρχαίας Ρώμης. Για τις ανάγκες της περιήγησης θα πάρω το όνομα Φιλόλαος και θα γίνω γραικύλος, δηλαδή ξεπεσμένος Έλληνας μετανάστης που πουλά κουλτούρα σε ξιπασμένους Ρωμαίους.
Ζούμε πολλοί Έλληνες εδώ στη Ρώμη. Μας έφεραν οι Ρωμαίοι ως δούλους και ως αιχμαλώτους, όταν κατάκτησαν την Ελλάδα. Αλλά και άλλοι πολλοί συμπατριώτες μας ήρθαν αργότερα από μόνοι τους για να κάνουν την τύχη τους, μια και οι Ρωμαίοι ξετρελάθηκαν με τον πολιτισμό μας και ήθελαν να μας μιμηθούν. Κάποιοι από μας κατάφεραν να αναρριχηθούν και να γίνουν δεκτοί στα ρωμαϊκά σαλόνια, αλλά αυτοί ήταν πραγματικά μορφωμένοι. Οι υπόλοιποι είμαστε φτωχοδιάβολοι και οι Ρωμαίοι δεν μας έχουν σε εκτίμηση.

11/11/11

"Θέλω να βγω αποδώ μέσα..."


Λογοτεχνική προσέγγιση της προηγούμενης ανάρτησης.

 

«Θέλω να βγω αποδώ μέσα», είπε, όταν κατάλαβε την αλήθεια.
Αν και δεν ήξερε πώς να βγει και πού να πάει.
Αλλά ήθελε οπωσδήποτε να βγει αποκεί μέσα, όταν κατάλαβε την αλήθεια:
Ότι ήταν ένας ξένος ή για την ακρίβεια ένας φιλοξενούμενος, ότι ο χώρος που του είχε παραχωρηθεί δεν είχε υπάρξει ποτέ δικός του, αλλά του είχε δοθεί  να τον διαχειρίζεται για κάποιο χρονικό  διάστημα ,  μια σύμβαση δηλαδή αορίστου χρόνου,  και ότι τίποτα ουσιαστικά δεν του ανήκε, ότι από την αρχή ήταν έτσι και έτσι θα ήταν ως το τέλος.

7/11/11

Γιατί δεν πιστεύω στην ελευθερία της βούλησης



Ο περισσότερος κόσμος είναι βέβαιος πως ο άνθρωπος έχει αυτή την τρομερή χάρη να μπορεί να επιλέγει ελεύθερα στη ζωή του, ότι δηλαδή έχει ελευθερία βούλησης, ένα προνόμιο που από όλα τα ζωντανά πλάσματα μόνο σ’ αυτόν έχει χαριστεί.
Η αντίθετη άποψη, ότι δηλαδή είμαστε έρμαια και υποχείρια άλλων παραγόντων και άλλων δυνάμεων, έχει ελάχιστους οπαδούς. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως επειδή έχουμε την εντύπωση ότι σε κάθε στιγμή της ζωής μας είμαστε εμείς που αποφασίζουμε, δηλαδή η συνείδησή μας, που προϋποθέτουμε ότι είναι υγιής, ώριμη, ανεξάρτητη από κάθε επιρροή, ολοκληρωμένη, σωστή, αμερόληπτη, αδέκαστη, ότι έχει βαθιά και στέρεη γνώση των ηθικών αρχών και των κανόνων της λογικής, ότι είναι ικανή να διακρίνει πάντα το καλό και το κακό, και άρα με τόσες ιδιότητες ότι είναι η μόνη υπεύθυνη για τις αποφάσεις που παίρνει, τις αποφάσεις που παίρνουμε δηλαδή.

4/11/11

"Αυτοί δεν είναι σαν κι εμάς"





Έτσι είπε ο Σαρκοζί. Τώρα καλό είναι αυτό, κακό είναι, δεν ξέρω.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μια τάση να βρίζουμε τη Δύση και να συμπαθούμε όσους είναι πιο κάτω από μας, οι οποίοι κατά σύμπτωση κατοικούν στην Ανατολή και είναι μουσουλμάνοι. Τους προτιμούμε οπωσδήποτε από τους  καθολικούς και τους προτεστάντες που λένε πως είναι χριστιανοί, αλλά είναι αιρετικοί. Γι αυτό εξάλλου δεν σταθήκαμε στο πλευρό τον ομόδοξων Σέρβων, όταν η Δύση τους επιτέθηκε;  Κουβέντα δεν θέλαμε να ακούσουμε τότε για όσα άδικα έκαναν οι ομόδοξοι στις εκεί μειονότητες.
Στο βάθος-βάθος δεν χωνεύουμε τους Φράγκους. Είναι παλιά ιστορία αυτή, ξεκινά από τότε που οι Βενετοί και οι Γενοβέζοι είχαν γίνει κράτος εν κράτει στο Βυζάντιο. Όχι, ξεκινά από ακόμα πιο παλιά, από τότε που ο Πάπας της Ρώμης το έπαιζε βεντέτα και ήθελε τα πρωτεία.