Για τέσσερις νύχτες, από τις επτά ως τις δέκα Δεκεμβρίου, ένα σχεδόν εγκαταλειμμένο πάρκο μιας φτωχής συνοικίας στο Μπουένος Άιρες έγινε πεδίο ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ των περιοίκων και των άστεγων μεταναστών που είχαν καταφύγει εκεί. Η αστυνομία κρατήθηκε σε απόσταση και αποφάσισε να επέμβει τελικά την πέμπτη ημέρα. Εν τω μεταξύ είχαν χάσει τη ζωή τους τρεις τουλάχιστον μετανάστες και πολλοί είχαν τραυματιστεί. Όταν κατέφθασαν οι αστυνομικοί, οι κατατρομαγμένοι άστεγοι καταληψίες τους υποδέχτηκαν ως σωτήρες.
Προερχόμενοι οι περισσότεροι από τη Βολιβία, την Παραγουάη και το Περού οι μετανάστες αυτοί σκέφτηκαν να καταλάβουν ένα μέρος του πάρκου με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν υπό όρους να γίνουν ιδιοκτήτες ενός μικρού οικοπέδου. Αλλά οι κάτοικοι της περιοχής φοβήθηκαν ότι το πάρκο θα κατέληγε να γίνει μια μεγάλη παραγκούπολη. Πήραν τα όπλα και τους επιτέθηκαν. Για τέσσερα βράδια ένοπλες ομάδες περιοίκων επετίθεντο ανενόχλητοι στους άστεγους.
«Μας φώναζαν: Έξω οι Βολιβιανοί! Να γυρίσετε στις χώρες σας! Σκότωσαν τον άντρα μου σαν σκυλί», λέει η Elisabeth Ovidio, χήρα του Juan Quispe , ενός βολιβιανού που σκοτώθηκε από σφαίρα το βράδυ της Πέμπτης.
Τα ασθενοφόρα δεν μπορούσαν να πλησιάσουν στο πάρκο και να πάρουν τους τραυματίες, ο ένοπλος όχλος τα πυροβολούσε ή έσπαγε τα τζάμια τους με τις πέτρες. Ένας από το πλήθος κατάφερε να βγάλει ένα τραυματία από το εσωτερικό του ασθενοφόρου και να του επιτεθεί. Ο γιατρός του ασθενοφόρου που ήταν παρών στο επεισόδιο, έπαθε σοκ και χρειάστηκε να νοσηλευτεί.
Σε σοκ βρέθηκε και ολόκληρη η Αργεντινή, καθώς οι σκηνές του πανικού και το ανθρωποκυνηγητό μεταδόθηκαν σε όλη τη χώρα από την τηλεόραση. Ο δήμαρχος της πόλης Mauricio Macri έριξε λάδι στη φωτιά με τις δηλώσεις του καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι με την αδιάφορη μεταναστευτική πολιτική της αναμιγνύει έντιμους ανθρώπους με οργανώσεις μαφιόζων και εμπόρων ναρκωτικών.
Τη νύχτα του Σαββάτου προς την Κυριακή το πάρκο θύμιζε στρατόπεδο προσφύγων. Οι άστεγοι πήραν τρόφιμα και έδειχναν επί τέλους προστατευμένοι. Για πόσο καιρό όμως;
Κάτι γίνεται στον κόσμο και οι απλοί άνθρωποι το παρακολουθούν αμήχανοι και προβληματισμένοι. Μάζες φτωχών ανθρώπων μετακινούνται ανεξέλεγκτα, εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και μπαίνουν λαθραία σε γειτονικές χώρες, όπου το επίπεδο ζωής είναι λίγο καλύτερο από αυτό της χώρας τους. Στην Ασία οι μετανάστες περνούν από τη μια χώρα στην άλλη ή επιχειρούν μεγαλύτερους εκπατρισμούς ερχόμενοι στη μακρινή Ευρώπη. Στην Αφρική το ίδιο, μετακινούνται από πάμφτωχες χώρες σε λιγότερο φτωχές ή έρχονται κι εκείνοι στην Ευρώπη. Και στην Αμερική το ίδιο, όσοι μπορούν τρυπώνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, άλλοι μετακινούνται από τη μια λατινοαμερικάνικη χώρα στην άλλη. Πουθενά δεν γίνονται δεκτοί ευχαρίστως, αν και τα εργατικά τους χέρια είναι χρήσιμα.
Όμως τι είναι αυτό που γίνεται κι εμείς δεν μπορούμε να το καταλάβουμε; Γιατί αυτό το φαινόμενο πήρε τέτοιες τεράστιες διαστάσεις στις μέρες μας; Γιατί δεν συνέβαινε παλιότερα; Και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί τελικά, εφόσον, όπως δείχνουν τα πράγματα, η μετανάστευση, νόμιμη και παράνομη, δεν πρόκειται να ανακοπεί και οι φτωχοί θα συνεχίσουν να μετακινούνται από τη μια χώρα στην άλλη; Οι κυβερνήσεις έχουν άραγε ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το θέμα; Ή νομίζουν πως βάζοντας μερικούς φρουρούς στα σύνορα, έχουν λύσει το πρόβλημα;
Οι μετανάστες πάντως δεν πρόκειται να μείνουν στις πατρίδες τους, όσο βλέπουν ότι υπάρχουν χώρες πλούσιες ή έστω λιγότερο φτωχές από τις δικές τους. Θα συνεχίσουν να κατακλύζουν τον κόσμο, ακόμα κι αν ξέρουν ότι στο εγχείρημά τους αυτό μπορεί να χάσουν τη ζωή τους.
Επιτέλους, Καίτη, για το δυτικό κόσμο το "εξωτικό" εξωτερικό γίνεται από προορισμός πλουτισμού και ακριβού τουρισμού προσδιορισμός σωφρονισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι, αλήθεια, ποιοι μετανάστευσαν εκεί πρώτοι;
AKG, όταν αφαιρέσεις το εξωτικό περίβλημα αυτών των χωρών, τόσε βλέπεις τι γίνεται εκεί πέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή