Σελίδες

24/5/10

Δημοκρατία και μπούρκα...




ή δημοκρατία και νικάμπ, μικρή η διαφορά.
Το νικάμπ είναι μια μαύρη φορεσιά που κουκουλώνει τη γυναίκα από πάνω ως κάτω και της κάνει τη χάρη να αφήνει ακάλυπτα τα δυο της μάτια. Πάλι καλά. Θα μπορούσε να άφηνε ακάλυπτο μόνο το ένα.

Έρχονται στο δυτικό κόσμο αυτές οι γυναίκες από έναν άλλο πολιτισμό, είναι θεοσεβούμενες με το δικό τους τρόπο ή καταπιεσμένες με τον τρόπο των ανδρών – δεν έχει σημασία για το θέμα μας εδώ.

Αυτό κυρίως που μας χαλάει είναι το θέαμα: περπατάς στους δρόμους της Ευρώπης και ανάμεσα στις ξεστήθωτες, τις μισόγυμνες, τις ξώπλατες βλέπεις ξαφνικά ένα κουκουλωμένο πράγμα να σε προσπερνά.
Τι είναι εκεί μέσα; Είναι άνθρωπος; Αν φορά μπούρκα, μπορείς να υποθέσεις ό,τι θέλεις. Αν φορά νικάμπ, βλέπεις τουλάχιστον δυο μάτια να σε κοιτάζουν.
Πάντως μια ανατριχίλα σε διαπερνά.

Στο Βέλγιο και τη Γαλλία ψάχνουν να βρουν νόμους που να απαγορεύουν αυτή την αμφίεση (ή μεταμφίεση) και δεν τα καταφέρνουν.

Αυτά παθαίνει κανείς, άμα ζει σε μια δημοκρατία.

«Είναι δικαίωμά μου», λένε οι κουκουλωμένες γυναίκες.
«Είναι δικαίωμά τους», λένε κάποιοι πολίτες - δημοκράτες που αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία ως ξέφραγο αμπέλι.

«Ναι», απαντούν όσοι διαφωνούν, «αλλά είναι και θέμα ασφάλειας αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Πού ξέρουμε ποιος είναι αυτός που βρίσκεται κρυμμένος από κάτω;»

Δεν ξέρουμε.
Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε ανώμαλος, σίριαλ κίλλερ, τρομοκράτης ή παλαβός.

Και εν πάση περιπτώσει δεν αρέσει νομίζω σε κανέναν να κυκλοφορεί στο δρόμο και να πέφτει πάνω σε άτομα με κρυμμένο πρόσωπο. Είναι αφύσικο και γι αυτό μας προκαλεί μια αυτόματη ανησυχία.

Καμιά φορά βλέπω κάτι αυτοκίνητα με φιμέ τζάμια, περνώ από δίπλα τους και αισθάνομαι περίεργα. Ποιοι κάθονται εκεί μέσα; Είναι αδύνατο να δω. Κι αν είναι καμιά συμμορία; Αν κάποιος δίπλα στο συνοδηγό με σημαδεύει αυτή τη στιγμή με κανένα οπλοπολυβόλο; Αν τώρα που εγώ περνώ αμέριμνη, μέσα εκεί έχουν φιμώσει και δέσει κανένα δυστυχή;

Το ίδιο συμβαίνει και με τα καλυμμένα πρόσωπα.
Δεν ξέρεις ποιος είναι από κάτω.

Στη δημοκρατία όμως ο πολίτης δείχνει το πρόσωπό του. Δημοκρατία σημαίνει διαφάνεια. Μόνο σε σκοτεινούς καιρούς οι άνθρωποι κρύβουν τα πρόσωπά τους.

Υπάρχει όμως κι άλλο δημοκρατικό επιχείρημα υπέρ των καλυμμένων γυναικών. Δεν επιτρέπεται, λένε, να παραβιάζουμε τα θρησκευτικά δικαιώματα των πολιτών.

Σωστά.
Αρκεί να μην παραβιάζονται και τα δικαιώματα των υπόλοιπων πολιτών.

Προ καιρού κάποιοι θεοσεβείς αλλόθρησκοι βγήκαν σε μια πλατεία και άρχισαν να αυτομαστιγώνονται, όπως απαιτούσε το θρησκευτικό τους έθιμο. Γέμισαν αίματα οι πλάτες τους, έτρεχε το αίμα πάνω στο κορμί τους κι εκείνοι συνέχιζαν να μαστιγώνονται. Ένα αποτρόπαιο θέαμα.

Οι δυτικοί περαστικοί υποχρεώθηκαν λοιπόν να δουν κάτι πολύ αποκρουστικό για τα δικά τους ήθη, κάτι που τους γύριζε αιώνες πίσω.
Θα είχαν ασφαλώς αρκετοί μαζί και τα παιδιά τους. Τα παιδικά ματάκια θα αποτύπωσαν με μεγάλη ενάργεια, υποθέτω, το θέαμα και θα το τοποθέτησαν σε ένα ράφι του μυαλού τους για μελλοντική χρήση. Τι χρήση; Άγνωστο. Μπορούμε να κάνουμε διάφορες υποθέσεις.

Και για να μη φανεί ότι μεροληπτώ, θα αναφέρω ότι σε κάποια χώρα που τώρα δεν θυμάμαι (Φιλιππίνες; Ινδονησία; Κάπου αλλού;) τη Μεγάλη Εβδομάδα κάποιοι χριστιανοί σταυρώνονται.
Σταυρώνονται κανονικά.
Ξαπλώνουν πάνω στο σταυρό και άλλοι παίρνουν τα καρφιά και τα καρφώνουν με σφυριά στα χέρια και στα πόδια τους.

Τι θα γίνει, αν τέτοιοι θεοσεβείς έρθουν στην Ευρώπη καμιά μέρα;
Θα τους βλέπουμε να σταυρώνονται στις πλατείες και θα λέμε: «Δεν έχουμε δικαίωμα να επέμβουμε, είναι θρησκευτικό δικαίωμά τους;»

Όχι.
Στις δυτικές δημοκρατίες δεν μας αρέσουν τα κρυμμένα πρόσωπα, οι αυτομαστιγώσεις και οι σταυρώσεις.
Τα έχουμε ζήσει όλα αυτά στο παρελθόν, κάναμε αγώνες για να απαλλαχθούμε από τέτοιες ιδεοληψίες, κάναμε αγώνες για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Θα έπρεπε ίσως η δημοκρατία μας να το τονίσει αυτό με περισσότερη έμφαση: οτιδήποτε μειώνει την αξιοπρέπεια του πολίτη, όπως την εννοεί η πλειοψηφία των πολιτών, αυτό απαγορεύεται.

Απαγορεύεται!

8 σχόλια:

  1. Πάντα είχα μερικές πολύ απλοϊκές , αλλά αναπάντητες απορίες επί του θέματος που θίγεις. Να μερικές:
    1) Γιατί οι κουκουλωμένες γυναίκες έρχονται και κατσικώνονται στη Δύση και τρέχουν και στα δικαστήρια τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που τις μορφώνουν και τους εργοδότες που τις ταίζουν, για το θέμα της μαντίλας, της μπούργκας, του νικάμπ, αφού δεν τους αρέσουν οι ξετσίπωτες δυτικές δημοκρατίες, που επιπλέον δεν δίνουν και κανένα επίδομα για τα μοναχοπαίδια τους; Υποχρεωτική θητεία κάνουν ή επιλογή; 2) Η φράση "δικαιώματα των γυναικών" τι νόημα έχει ακριβώς (θεωρητικά, αλλά κυρίως πρακτικά) στην αντίστοιχη χώρα τους, ώστε να υπεραμύνονται αυτού μόνο στον ξένο τόπο; Υπεραμύνονται του δικαιώματος να κυκλοφορούν και οι ξένες γυναίκες με δυτική περιβολή (καλοκαιρινή βεβαίως, διότι κάνει και ζέστη εκεί) στις χώρες τους αντιστοίχως; 3) Γιατί πετάνε τη μπούργκα και τη μαντίλα μόλις εισέλθουν σε αεροπλάνα δυτικών εταιρειών, παρόλο που αυτά διαθέτουν κλιματισμό ικανό να αρπάξεις πνευμονία; 4)Ποια άποψη έχουν για τις γυναίκες που μαρτυρούν υπό περιορισμό στις χώρες τους για να αφυπνίσουν τον κόσμο σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μήπως τις φυλακίζουν ή τις λιθοβολούν γιατί επιμένουν να φοράνε μπούργκα ή νικάμπ στο εξωτερικό; 5) Συμφωνώ ότι η μπούργκα είναι βολικότατη, κρύβεις τα πάντα και ελέγχεις, κι εγώ έχω νικάμπ πρετ α πορτέ αγορασμένο σε τρέντυ μαγαζί της Σάναας, αλλά με φέρνει λιγάκι σε κουρούνα. Θέλω να πω, προσωπικά δεν τραυματίζομαι από την αισθητική του ρούχου, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά προς τι η αγωνιστική ορμή της με το ζόρι επιβολής του να είσαι και να φαίνεσαι κατώτερη ως γυναίκα;
    Αυτά προχείρως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. AKG
    εδώ είμαστε στη Δύση και πάλι οι γυναίκες ακολουθούν ασθμαίνουσες, η ισότητα βρίσκεται στα χαρτιά. Αλλά εμένα με θυμώνουν αυτές οι προοδευτικές κυρίες που λένε ότι δημοκρατία έχουμε και επομένως μπορεί η γυναίκα, άμα θέλει, να φορά μπούρκα, είναι δικαίωμά της. Μόνες μας δηλαδή βγάζουμε τα ματάκια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καίτη μου γειά σου.
    Το κείμενό σου είναι ωραίο και επίκαιρο . Οχι τόσο ως προς την επιλογή της ενδυμασίας , όσο ως προς την καταπίεση μεγάλου μέρους των γυναικών του πλανήτη μας , που δεν έχουν το δικαίωμα να οριζουν και να διαθέτουν τον εαυτό τους όπως θέλουν.Οι περισσότερες πιστεύουν ότι πραττουν το σωστό . Αλοιμονο σ αυτές που έχουν κρίση δεν μπορούν να σπάσουν τα δεσμά τους. Οσον αφορά τις προοδευτικές κυρίες, που δέχονται τα πάντα εν ονόματι της δημοκρατίας και δεν καταλαβαίνουν τον ξεπεσμό της γυναίκας που υποχρεώνεται να δεχτεί τέτοια καταπίεση ακόμη και στην εμδυμασία της, νομίζω ότι κατά βάθος είναι πιο καταπιεσμένες από την γυναίκες με την μπουρκα. Αυτές φοράν μια αόρατη μπούρκα στο μυαλό ,ενώ κάτω από την πραγματική μπούρκα μπορεί να βρούμε πολυ ελευθερα μυαλα.
    Συμφωνώ και με τα υπόλοιπα . Στην δημοκρατία πρέπει να έχουμε προαπαντώς διαφάνεια . Να κυκλοφορούμε και να νιώθουμε ασφαλεια και κυρίως να προχωρούμε μπροστά . Το να δεχόμαστε τα πάντα , δεν μας κάνει δημοκράτες αλλά ανεκτικούς .Με την ίδια λογική θα πρέπει να δεχτούμε και τις ανθρωποθυσίες σαν θρησκευτκό δικαίωμα κάποιων ανθρώπων .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επειδή μπορεί και να διαφωνήσουμε ως προς τι ορίζουμε ως δημοκρατία, θα μου επιτρέψεις Καίτη να αναφέρω τι ορίζει στον Επιτάφιο του Περικλή ο Θουκυδίδης ως δημοκρατική ανεκτικότητα: "...ελευθέρως δὲ τά τε πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν καθ᾿ ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι᾿ ὀργῆς τὸν πέλας, εἰ καθ᾿ ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ ἀζημίους μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι..." ( Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις μας της καθημερινὴς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον μὲ καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο, πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη...) (θουκυδ. Ιστορ. Β, 37).

    Νομίζω ότι ισχύει διαχρονικά και αμφίδρομα.

    (Πάντως χαρίζω το νικάμπ μου στις προοδευτικές κυρίες. Με γεια τους και ...καλό βόλι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νανά,
    μερικοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και δεν το ξέρουν, άλλοι το ξέρουν. Οι γυναίκες που είναι κουκουλωμένες με το ζόρι, γνωρίζουν τη δυστυχία τους. Για τις άλλες τι να πούμε.
    Αλλά εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μη σκοντάφτω, όταν βγαίνω έξω, σε ανθρώπους που κρύβουν τα χαρακτηριστικά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. AKG,
    ο ορισμός της δημοκρατίας κατά Περικλή-Θουκυδίδη είναι τέλειος, οι Αθηναίοι όμως δεν ήταν. Θυμίσου τις γυναίκες και τους δούλους τους.
    Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνώ απόλυτα , Καίτη.
    Αλλά ας το έχουμε να μας βρίσκεται σα διαχρονικός "μπούσουλας".
    Γιατί με τις προοδευτικές κυρίες τον έχουμε χάσει!

    Και με τα φανερά χαρακτηριστικά επίσης, μερικές φορές δε μας παραπλανούν;
    Αλλά παίρνουμε εμείς την ευθύνη.

    Όμως τα σύμβολα της γυναικείας κοινωνικής υποτέλειας και καταπίεσης κραυγάζουν. Και είναι και επιθετικά. Και ως τέτοια τα κρίνουμε, όταν καμαρώνουν και θέλουν να μας επιβληθούν, όχι ως θρησκευτικό δικαίωμα, που εξορισμού δε χρειάζεται να διατυμπανίζεται στη δημοκρατία, (θα έπρεπε να) είναι αυτονόητα σεβαστό, όπως και όλα τα άλλα.
    Και η πλειοψηφία σε κάθε πολιτεία και κράτος παίρνει την ευθύνη της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. AKG,
    έτσι είναι. Δεν φτάνει η πολύ πραγματική υποτέλεια, πρέπει να τρώμε στη μάπα (συγγνώμη για την έκφραση) και τα σύμβολά της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή