Αυτόχειρες ποιητές

 

Οι ποιητές που αυτοκτόνησαν

πονούσαν πολύ,

η ψυχή τους παράδερνε στα βράχια,

ο κόσμος που έβλεπαν τα μάτια τους

ήταν γεμάτος κόκαλα νεκρών.

Δεν είχαν πού να ακουμπήσουν,

στέκονταν χρόνια όρθιοι

σαν δέντρα με ρίζες βαθιές

που ανέβαζαν στο στόμα τους

πικρά φαρμάκια.

 

Πονούσαν πολύ oι αισθήσεις τους

και ήταν και κείνο το άγριο σφύριγμα του ανέμου

που όλα τα τσάκιζε

κι είπαν να φύγουν,

άλλο δεν αντεχόταν τόσος πόνος,

το σώμα εδώ

και η ψυχή τους ξεκολλημένη,

κομματιασμένη πάνω στα βράχια.