Σελίδες

23/5/24

My way (Όπως ήθελα εγώ)

 





Και τώρα που το τέλος πλησιάζει


και στέκομαι μπροστά στην τελευταία αυλαία,


φίλε μου, θα σου το πω ξεκάθαρα,


πώς φέρθηκα  στη ζωή μου


και πόσο είμαι σίγουρος για ό,τι έκανα.


Έζησα μια ζωή γεμάτη,


ταξίδεψα σε όλους τους δρόμους της ζωής


και πιο πολύ, ακόμα πιο πολύ απ’ αυτό:


το έκανα, όπως ήθελα εγώ.

 

 

Μετάνιωσα, ναι, κάποιες φορές,


αλλά και πάλι πολύ λίγες


για να τις αναφέρω.


Έκανα ό,τι έπρεπε να κάνω


και τίποτα δεν εξαίρεσα.


Σχεδίασα με λεπτομέρεια κάθε πορεία μου,


κάθε προσεχτικό μου βήμα στη διαδρομή μου


και πιο πολύ, ακόμα πιο πολύ απ’ αυτό:


το έκανα όπως ήθελα εγώ.


 

Ναι, υπήρξαν φορές, το ξέρεις βέβαια,


που δάγκωσα παραπάνω από ό,τι μπορούσα να μασήσω.


Μα όταν ένιωσα αμφιβολία,


έφαγα τη μπουκιά και ύστερα την έφτυσα.


Τα αντιμετώπισα όλα και στάθηκα στο ύψος μου.


Και το έκανα, όπως ήθελα εγώ.


 

Ερωτεύτηκα, γέλασα κι έκλαψα,


είχα τα κέρδη μου, είχα τη χασούρα μου


και τώρα, καθώς λιγοστεύουν τα δάκρυα,


τα βρίσκω όλα τόσο χαριτωμένα,


να σκέφτομαι πως τα έκανα όλα αυτά


και μάλιστα όχι δειλά και ντροπαλά,


ω, όχι, όχι εγώ!


Εγώ τα  έκανα όπως ήθελα.

 


Γιατί, τι είναι ο άνθρωπος, τι έχει κερδίσει;


Αν όχι τον εαυτό του, τότε δεν έχει τίποτα.


Να λέει τα πράγματα που στ’ αλήθεια νιώθει


κι όχι τα λόγια κάποιου που ζει γονατιστός.


Τα αρχεία μου  δείχνουν πως δέχτηκα τα δύσκολα


και τa έκανα όλα, όπως ήθελα εγώ.


 

Ναι, όπως ήθελα εγώ.



(Μετάφραση: Καίτη Βασιλάκου)



And now, the end is near;
And so I face the final curtain.
My friend, I'll say it clear,
I'll state my case, of which I'm certain.

I've lived a life that's full.
I've traveled each and ev'ry highway;
But more, much more than this,
I did it my way.

Regrets, I've had a few;
But then again, too few to mention.
I did what I had to do
And saw it through without exemption.

I planned each charted course;
Each careful step along the byway,
But more, much more than this,
I did it my way.

Yes, there were times, I'm sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall;
And did it my way.

I've loved, I've laughed and cried.
I've had my fill; my share of losing.
And now, as tears subside,
I find it all so amusing.

To think I did all that;
And may I say - not in a shy way,
"No, oh no not me,
I did it my way".

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught.
To say the things he truly feels;
And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows -
And did it my way!

Yes, it was my way.


 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου