Το
πήρε απόφαση,
τα
όνειρα θα μείνουν όνειρα,
όμως
καθόλου δεν τον νοιάζει.
Ώρες
ολόκληρες στέκει ακίνητος,
το
βλέμμα καρφωμένο κάπου,
όπου
να’ ναι,
-έτσι
κι αλλιώς δεν βλέπει τίποτα-
μοιάζει
λίγο με άγαλμα ψυχρό και άψυχο,
μέσα
του όμως τι περιπέτειες ζει, τι έρωτες,
τι
δάση βροχερά διαβαίνει
και
χιονισμένες βουνοκορφές,
σε
τι φουρτουνιασμένες θάλασσες παλεύει,
τι
πανδαισία άγριας ομορφιάς
τον
νου του ξεσηκώνει.
Ω,
οι ωραίες δημιουργίες του
κάπου
υπάρχουν σίγουρα,
κάπου
φωλιάζουν σίγουρα
κρυμμένες
μοναχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου