Ο Ζήνος

 

Ήταν μια μέρα δύσκολη για μένα. Καθόμουν στο κρεβάτι κι έκλαιγα όλη μέρα.

 

Κι εκείνος, Ζήνος το όνομά του, γάτος σκληρός που δεν σήκωνε πολλά χάδια, που δεν ερχόταν ποτέ να γουργουρίσει στην αγκαλιά μου, πανέξυπνος αλλά εγωιστής και ανεξάρτητος, ο Ζήνος λοιπόν ήρθε στο κρεβάτι και κάθισε μαζί μου, έμεινε εκεί όλη την ημέρα, καθόταν, γλειφόταν νευρικά, κοίταζε αλλού, εμένα όχι, και δεν κατέβηκε από το κρεβάτι, δεν ζήτησε να φάει, δεν ήπιε το νεράκι του, δεν αποκοιμήθηκε. Καθόταν εκεί κοντά μου, με άκουγε που έκλαιγα και γλειφόταν νευρικά. Με τις ώρες. Ύστερα σταματούσε και κοίταζε γύρω. Δεν με κοίταξε ποτέ στα μάτια.

 

Ήξερε πως υπέφερα.

Και ήθελε να είναι κοντά μου.

Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει.

Δεν ήξερε πως μου έδινε την ψυχή του όλη εκείνη την ημέρα.