Το σύνδρομο Μινχάουζεν και η κόλαση της Gypsy Rose Blanchard

 

Ο καλός Θεός θέλησε να γεννηθείς ένα υγιέστατο μωράκι, χωρίς  κανένα πρόβλημα υγείας. Με βάση αυτό το σπουδαίο δώρο θα μπορούσες να μεγαλώσεις και να εξελιχθείς και να ζήσεις τη ζωή σου πάνω κάτω όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι.

 

Δεν προέβλεψε όμως ο καλός Θεός ποια μάνα θα σε γεννούσε. Κι έτσι τώρα βρίσκεσαι στη φυλακή, επειδή έβαλες ένα προβληματικό φίλο σου, τον μόνο που είχες, να σκοτώσει τη μάνα σου. Θα βγεις από τη φυλακή σε λίγα χρόνια - η Πολιτεία υπήρξε επιεικής μαζί σου, επειδή κατάλαβε το δράμα που περνούσες. Ο φίλος σου, αυτός που τη μαχαίρωσε με 17 μαχαιριές για να σε σώσει από τα χέρια της, θα μείνει ισόβια φυλακισμένος.

 

Σε λυπόμαστε πολύ, κι εσένα και τον προβληματικό φίλο σου. Καμιά όμως συμπόνια δεν μπορούμε να νιώσουμε για τη μάνα σου κι ας σφάχτηκε με 17 μαχαιριές που σχεδόν της έκοψαν το χοντρό της κεφάλι.

 

Το θηρίο αυτό, η μάνα σου, άρχισε να σε εκμεταλλεύεται από τότε που ήσουν βρέφος. Έλεγε σε όλους ότι υπέφερες από άπνοια και σε έτρεχε στα νοσοκομεία, ενώ εσύ, μωράκι, μια χαρά ανέπνεες.

 

Όταν έγινες παιδάκι οχτώ χρονών, άρχισε να διαδίδει ότι έπασχες από λευχαιμία και μυική δυστροφία και έπρεπε να κάθεσαι σε αναπηρικό καροτσάκι, γιατί δεν μπορούσες να περπατήσεις. Το πίστεψες κι εσύ. Αφού το έλεγε η μαμά, ήταν αλήθεια. Το πίστεψε κι ο κόσμος που μάζεψε χρήματα για να σου αγοράσει το καροτσάκι. Διότι η μαμά ήταν άπορη και μόνη.

 

Έτσι κάθισες στο καροτσάκι και έπαιρνες τα φάρμακα που σου έδινε η μαμά για την άπνοια, τη λευχαιμία και τη μυική δυστροφία. Φάρμακα που δηλητηρίαζαν τον υγιή, γερό οργανισμό σου.

 

Δυστυχώς οι αρρώστιες σου αυτές δεν ήταν αρκετές για τη μητέρα σου. Η οποία πρόσθεσε ότι έπασχες από επιληπτικές κρίσεις, από άσθμα και από προβλήματα όρασης και ακοής. Σε υποχρέωσε να φοράς γυαλιά και περούκες για να κρύβεις το φαλακρό από τις «χημειοθεραπείες» κεφάλι σου. Στην πραγματικότητα σε κούρευε σύρριζα, όταν ήσασταν μόνες στο σπίτι.

 

Ο κόσμος έβλεπε την τραγωδία σας και συγκινούνταν. Δωρεές και έρανοι γίνονταν κάθε τόσο για να ενισχύσουν οικονομικά μια δύστυχη μητέρα που πάλευε να κρατήσει στη ζωή το ετοιμοθάνατο παιδί της. Ένα παιδί σαράβαλο με τόσες αρρώστιες που κουβαλούσε. «Φταίει ένα χρωμόσωμα από την πλευρά του πατέρα της», εξηγούσε η τραγική, χοντρή και άπορη μητέρα σου.

 

Τις νύχτες σού έβαζε αναπνευστική συσκευή για να μπορέσεις να κοιμηθείς. Είχες άπνοια, βλέπεις. Κι εσύ το πίστευες, γιατί ήσουν παιδάκι και ό,τι έλεγε η μαμά ήταν σωστό κι ό,τι έκανε η μαμά ήταν για το καλό σου.

 

Κάθε τόσο έπρεπε να υποστείς και ένα χειρουργείο, γιατί η μητέρα σου κατάφερνε να εξαπατά τους γιατρούς. Χειρούργησαν τα ματάκια σου για να βλέπεις «καλύτερα». Μετά σου αφαίρεσαν τους σιελογόνους αδένες, καθώς η μητέρα σου έδωσε δείγμα του σάλιου σου στους γιατρούς αναμεμιγμένο με μια ουσία τύπου bottox και τους ξεγέλασε. Λίγο καιρό αργότερα σάπισαν τα μπροστινά σου δόντια από τα ειδικά φάρμακα που έπαιρνες και από την απουσία των σιελογόνων αδένων σου και αναγκάστηκαν να σου τα αφαιρέσουν.

 

Η σίτισή σου γινόταν με ειδικό σωλήνα, διότι λόγω «λευχαιμίας» δεν μπορούσες να καταπιείς.

 

Κάποια στιγμή η μαμά σου σταμάτησε τις επισκέψεις στους γιατρούς, γιατί οι γιατροί δεν έβρισκαν τίποτε παθολογικό στον οργανισμό σου. Σε γιατροπόρευε μονάχη της και οργίαζε με τα φάρμακα που σου έδινε να καταπίνεις κάθε μέρα. Έτσι, ήθελες δεν ήθελες, έδειχνες άρρωστη και ο κόσμος έχυνε πικρά δάκρυα για σένα και τη φτωχή σου μητέρα. Έδινε και χρήματα. Πόσο δύστυχη ήταν μια τέτοια μάνα και πόσο αφοσιωμένη στο σακάτικο παιδί της!

 

Αλλά εσύ εν τω μεταξύ, αντί να πεθάνεις, μεγάλωνες. Καλού κακού η μαμά σε δασκάλεψε να μη δίνεις πληροφορίες στον κόσμο για τις αρρώστιες σου. Στις δημόσιες εμφανίσεις σας αλλά και στην τηλεόραση που εμφανιζόσασταν κάθε τόσο, σε κρατούσε πάντα τρυφερά από το μπράτσο κι αν εσένα σου ξέφευγε καμιά φράση ανάρμοστη, όπως πχ «μα νιώθω καλά!», σου έσφιγγε απειλητικά το μπράτσο κι εσύ σώπαινες.

 

Κάποιοι συγγενείς κάποτε σε είδαν όρθια – ατυχία!- και είπαν στη μητέρα σου ότι δεν χρειάζεσαι αναπηρικό καροτσάκι. Μετακομίσατε αμέσως σε άλλη περιοχή.

 

Στη Λουϊζιάνα μένατε τότε. Μετά τον τυφώνα Κατρίνα μετακομίσατε στο Μιζούρι, όπου ως θύματα του τυφώνα σάς δόθηκε ένα διαμέρισμα για να μείνετε. Η μαμά συνέχισε το βιολί της, εσύ όμως είχες γερό οργανισμό και άντεχες τα επικίνδυνα φάρμακα, τη σίτιση με σωλήνα, την αναπνευστική συσκευή, την καθήλωση στο καροτσάκι, το στεγνό σου χωρίς σάλιο στόμα. Ήσουν όμως σίγουρη ότι ήσουν βαριά άρρωστη. Αφού το έλεγε η μαμά, έτσι ήταν.

 

Εννοείται ότι δεν πήγες σχολείο ποτέ. Γράμματα σού μάθαινε η μαμά, καθώς, όπως διέδιδε παντού, είχες μυαλό εφτάχρονου παιδιού. Η νοημοσύνη σου όμως ήταν κανονικότατη, όπως αποδείχθηκε αργότερα.

 

Έφτασες στα 14 χρόνια σου. Ακόμα ζωντανή. Ένας νευρολόγος που σε εξέτασε μυρίστηκε ότι εδώ η μόνη αρρώστια που υπήρχε ήταν αυτή της μητέρας σου και λέγεται σύνδρομο Μινχάουζεν. Δεν το ανέφερε όμως στις αρχές. Έγιναν όμως από άλλους υποψιασμένους κάποιες αναφορές, ήρθαν οι υπάλληλοι, δεν βρήκαν τίποτε ύποπτο και σε άφησαν στην τύχη σου.

 

Αλλά ήσουν ήδη έφηβη κι αυτό δεν ήταν καλό. Η μαμά φρόντισε να σου βγάλει νέο πιστοποιητικό γέννησης που έδειχνε πως ήσουν μικρότερη. Έτσι κι αλλιώς, όλα τα επίσημα χαρτιά είχαν καταστραφεί στον τυφώνα Κατρίνα. Έτσι έλεγε παντού.

 

Και φτάνεις αισίως στα 19 χρόνια σου. Έχεις πια καταλάβει πολλά και το μόνο που θέλεις είναι να φύγεις μακριά από το τέρας. Βρίσκεις στον υπολογιστή ένα νεαρό και το σκας μαζί του. Το τέρας σάς εντοπίζει όμως. Απειλεί τον νεαρό με μήνυση, διότι πήγε με «ανήλικη», σύμφωνα με το πλαστό πιστοποιητικό γέννησης και ο νεαρός εξαφανίζεται. Στο σπίτι μετά το τέρας σπάει τον υπολογιστή σου με ένα σφυρί και σε απειλεί ότι θα σπάσει με αυτό και τα δάχτυλά σου, αν το ξανακάνεις. Σε κράτησε για δυο εβδομάδες δεμένη και με χειροπέδες στο κρεβάτι σου. Σε απείλησε ότι, αν πας στην αστυνομία, αυτή θα πει ότι λες ψέματα, γιατί είσαι καθυστερημένη.

 

Αλλά είσαι πια 19 χρονών κοπέλα. Είσαι σωματικά υγιής παρά τη χρόνια ταλαιπωρία σου με τα επικίνδυνα φάρμακα και η ζωή σε καλεί εκεί έξω.

 

Βρίσκεις τρόπο να γνωρίσεις κρυφά πάλι μέσω υπολογιστή έναν άλλο νεαρό. Είναι ελαφρά αυτιστικός και έχει ποινικό μητρώο: είναι επιδειξίας. Επίσης πάσχει και από σύνδρομο διασχιστικής προσωπικότητας. Είναι ο πιο κατάλληλος για τη δουλειά που τον θέλεις.

 

Καταφέρνεις να συναντηθείς μαζί του, κάνετε σεξ και του λες πως μπορείτε να ζήσετε μαζί, αν σκοτώσει το τέρας.

 

Και ένα βράδυ που το τέρας κοιμάται, ανοίγεις την πόρτα στον νεαρό, του δίνεις το μαχαίρι κι εσύ κλείνεσαι στο μπάνιο και βουλώνεις τα αφτιά σου. Θέλεις νεκρό το τέρας, αλλά δεν αντέχεις να ακούσεις τις επιθανάτιες κραυγές της μάνας σου. Δέκα εφτά μαχαιριές και το κεφάλι της σχεδόν κομμένο.

 

«Η σκύλα είναι νεκρή!» γράφεις μετά στο Face Book.

 

Η αστυνομία σάς βρήκε εύκολα.

 

Γιατί, μικρούλα μου, δεν σηκώθηκες απλά από το καροτσάκι και να φύγεις μακριά από το τέρας; Δεν ήταν αυτό πιο εύκολο;

 

Όχι, λέει η  Gypsy Rose Blanchard ,  είχα έτσι ρυθμιστεί, ώστε να νομίζω ότι κανείς δεν θα με πίστευε. Φοβόμουν τη μητέρα μου, δεν ήξερα τι θα έκανε. Και δεν εμπιστευόμουν κανέναν.

 

Η Gypsy Rose Blanchard κατάλαβε το μέγεθος της εξαπάτησής της, όταν απαλλάχτηκε από τη μητέρα της. Ως τότε πίστευε ότι είχε λευχαιμία, αν και μπορούσε να φάει και να περπατήσει κανονικά.

 

Η Gypsy Rose Blanchard είναι απόλυτα υγιής (σωματικά) και λέει τώρα πόσο απολαμβάνει την ελευθερία της όντας μέσα στη φυλακή. Λέει επίσης ότι χαίρεται που σώθηκε από την κόλαση, μέσα στην οποία ζούσε από μωρό, αλλά ότι δεν χαίρεται που η μητέρα της είναι νεκρή.

 

Η Gypsy Rose Blanchard είχε την ατυχία να είναι παιδί μιας γυναίκας που έπασχε από το σύνδρομο Mινχάουζεν. Ανέπτυξε έτσι την ψυχολογία ανθρώπου που τον έχουν απαγάγει. Στην ουσία ήταν όμηρος της μητέρας της. Μπορούμε να κατανοήσουμε το έγκλημά της. Έκανε αυτό που θα έκανε ο οποιοσδήποτε όμηρος προκειμένου να ξεφύγει από τους απαγωγείς του.

 

Η Gypsy Rose Blanchard θα βγει σύντομα από τη φυλακή. Είναι βέβαιο ότι θα ζήσει μια ζωή δυστυχισμένη. Κι ας μην το ξέρει ακόμα.

 

 

 

Σύνδρομο Μινχάουζεν

Ως σύνδρομο Μινχάουζεν ορίζουμε την πλασματική κατάσταση ασθένειας που προξενεί ή προσποιείται ότι έχει κάποιος για τον εαυτό του με σκοπό να προκαλέσει την προσοχή, τη συμπάθεια και την ενασχόληση των άλλων με το άτομό του.

 

Η σοβαρότερη και πολύ πιο επικίνδυνη μορφή του συνδρόμου είναι το σύνδρομο Μινχάουζεν δια Αντιπροσώπου. Απαντάται  κυρίως σε γυναίκες που προκαλούν ασθένεια στα παιδιά τους, αν είναι μητέρες, κι αν δεν είναι, σε ανήμπορα άτομα (ηλικιωμένους, βαριά ασθενείς, παιδιά και βρέφη). Συνήθως ασκούν κάποιο παραϊατρικό επάγγελμα πχ νοσοκόμες, ώστε να έχουν και διόδους πρόσβασης σε άτομα – θύματα. Είναι άτομα με ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση και μέσα από τον έλεγχο ζωής που ασκούν στα θύματά τους , λαμβάνουν την αυτοεκτίμηση που χρειάζονται, αφού πλέον νιώθουν δυνατές, εφόσον εξαρτάται η ζωή κάποιου από τις ίδιες. Είναι πολλές οι περιπτώσεις γυναικών serial killers που έχουν το συγκεκριμένο σύνδρομο. Σπάνια σταματούν  σε ένα θύμα, γιατί σπάνια επικεντρώνονται σε ένα μόνο θύμα. Λειτουργούν ταυτόχρονα σε πολλά άτομα, κι όταν είναι μητέρες, με τη σειρά σε όλα τα παιδιά τους και φυσικά οδηγούν μέχρι και στον θάνατο τα θύματά τους.

 

https://www.psyxology.gr/blog/42-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/735-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%87%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD-munchausen-syndrome.html