Απ’
τις απλές χαρές των άλλων δεν δοκίμασα καμιά.
Δεν
έτρεξα χαρούμενη στις εξοχές,
δεν
έπαιξα στη θάλασσα με τον αγαπημένο μου,
δεν
ήπια,
δεν
ξενύχτησα με την παλιοπαρέα
και
με τους φίλους δεν τραγούδησα.
Στους
δρόμους δεν περπάτησα ανέμελα,
σε
συναυλίες δεν πήγα ούτε και σε διαδηλώσεις.
Απόψεις,
διαφωνίες και επιχειρήματα
με
τους συντρόφους δεν αντάλλαξα
ούτε
αποστήθισα βιβλία του συρμού.
Ο
κόσμος μου γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε
μονάχος του
κι
εγώ για χρόνια πήγαινα σκυφτή και τοίχο-τοίχο
κοιτάζοντας
με ζήλια τα φωτεινά παράθυρα στις γειτονιές.
Τώρα
που όλα αυτά έχουν πια γίνει παρελθόν
και
οι άλλοι γέρασαν γεμάτοι αναμνήσεις
και
γέρασα κι εγώ γεμάτη στέρηση,
ήρθε,
νομίζω, η ώρα της ανταμοιβής μου.
Τώρα που οι άλλοι γέρνουν σαπισμένοι από τα χρόνια
και
χώνονται σιγά-σιγά στη γη,
εγώ
είμαι εδώ αλύγιστη να τους ξεπροβοδίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου