Αν
μ’ έπαιρνες στην αγκαλιά σου
και
μου ψιθύριζες λόγια αγάπης,
αν
με κρατούσες εκεί, στην αγκαλιά σου
με
τις ώρες
κι
ένιωθα εγώ η κατατρεγμένη
πως
είχα βρει το καταφύγιο που ζητούσα,
αν
ένιωθα πως μ’ αγαπούσες
με
μια αγάπη στέρεη κι αιώνια,
θα
ξεγλιστρούσα απαλά
και
θα’ φευγα
ζητώντας
σου συγγνώμη.
Γιατί,
καλέ μου,
δεν
προορίστηκαν οι αγάπες
για
τις ψυχές
που
μαύρες εγεννήθηκαν
και
μέσα στα σκοτάδια μόνο ανθίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου