"Δώσ' μου, Διαδούμενε, βαθιά φιλιά"

Δώσ’ μου, Διαδούμενε, βαθιά φιλιά.

«Πόσα;» μου λες.

Τα κύματα του Ωκεανού ζητάς να σου μετρήσω

και στου Αιγαίου πελάγους τις ακτές

όσα κοχύλια είναι σκορπισμένα

και όσες στο βουνό του Κέκροπα

μέλισσες τριγυρνούν

κι όσες φωνές και παλαμάκια ακούγονται

μες στο γεμάτο θέατρο,

όταν ο κόσμος βλέπει ξαφνικά τον Καίσαρα.

Δεν θέλω όσα φιλιά η Λεσβία έδωσε

στο φλύαρο Κάτουλλο για να εξιλεωθεί.

Λίγα ποθεί, όποιος μπορεί να απαριθμήσει.

Basia da nobis, Diadumene, pressa. “Quot?” inquis.

Oceani fluctus me numerare  iubes

et maris Aegaei sparsas per litora conchas

et quae Cecropio monte vagantur apes,

quaeque sonant pleno vocesque manusque theatro,

cum populus subiti Caesaris ora videt.

Nolo quot arguto dedit exorata Catullo

Lesbia: pauca cupit, qui numerare potest.

Martialis, VI 34

Η μετάφραση δική μου.