Μη θυμώνετε με τους άλλους

Μη θυμώνετε. 

Αν μπορείτε, μη θυμώνετε με τους άλλους.

Είναι άνθρωποι με αδυναμίες, με ανασφάλειες, με φοβίες, με απωθημένα, με τραυματικές εμπειρίες, με ανεκπλήρωτες επιθυμίες, με αγωνίες.

Ζουν την καθημερινότητά τους που έχει μέσα πολύ τρέξιμο, πολλή δουλειά, πολλές υποχρεώσεις και εκκρεμότητες, πολλά σχέδια που είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν, πολλή ανία και ρουτίνα.

Ονειρεύονται όμορφα πράγματα, αλλά δεν μπορούν να τα πλησιάσουν.

Ο χρόνος τους περνά χωρίς ενδιαφέρον και κατατρώει την ψυχή τους. Όμως δεν μπορούν να αλλάξουν τους ρυθμούς τους.

Έχουν ζήλια και είναι ανθρώπινο.

Νομίζουν πως κάποιοι άλλοι περνούν όμορφα - κανείς δεν περνά όμορφα.

Νομίζουν πως κάποιοι άλλοι πέτυχαν στη ζωή τους, δεν ξέρουν πως εκείνοι οι άλλοι το ίδιο νομίζουν για κάποιους άλλους.

Είναι αδύναμες ψυχές που αναζητούν το τέλειο σε ένα κόσμο ατελή και απογοητεύονται συνέχεια.

Μπορεί να σας κάνουν κακό από ιδιοτέλεια, από φθόνο, από αίσθηση κατωτερότητας. Δεν το θέλουν. Θα ήθελαν να είναι καλύτεροι, αλλά δεν μπορούν.

Άλλες φορές είναι κουραστικοί, απαιτητικοί, εγωκεντρικοί. Δεν το καταλαβαίνουν. Νομίζουν ότι έτσι είναι όλοι, νομίζουν ότι αυτό που κάνουν δεν είναι λάθος.

Προσπαθούν να δείξουν προς τα έξω μια καλή εικόνα του εαυτού τους, έχουν ανάγκη την έξωθεν καλή μαρτυρία κι αυτό είναι πολύ κουραστικό γι’ αυτούς μερικές φορές, πολύ εξοντωτικό.

Κάποτε γλιστρούν, ανοίγει μια χαραμάδα της ψυχής τους και εκτίθενται στα μάτια όλων. Υποφέρουν πολύ γι’ αυτό.

Μη θυμώνετε με τους άλλους.

Σκεφτείτε ότι κι εσείς περνάτε τα ίδια.

Όλοι περνάμε τα ίδια.

«Δεν αγαπώ τους ανθρώπους, όμως τους λυπάμαι», είχε πει κάποτε κάποιος μεγάλος – δεν θα αναφέρω το όνομά του.