Σελίδες

29/12/18

Ο αριστερός τοίχος του χολ





Κάθε πρωί που ξυπνά και βλέπει ότι είναι ακόμα ζωντανός, τον κυριεύει μια απερίγραπτη δυστυχία.

Στον ύπνο είναι καλά. Σκοτάδι, ακινησία, κάποια όνειρα παράξενα, αλλά όλα τα όνειρα είναι παράξενα. Κυρίως λησμονιά. Στον ύπνο δεν θυμάται ποιος είναι, δεν θυμάται πώς ζει. Είναι καλά εκεί, περνά καλά.

Ύστερα ξυπνά, ανοίγει τα μάτια, όλα έρχονται πάλι στο νου του, έρχονται σαν καταιγίδα, σαν καταστροφή και σαρώνουν τα πάντα. Σηκώνεται από το κρεβάτι με βαριά διάθεση, είναι και τα φάρμακα που του φέρνουν βαρύ ύπνο και  δυσκολεύεται να ξυπνήσει.

27/12/18

Ελευθερία






Την ελευθερία ως κατάσταση πρώτα την υπέθεσαν, μετά εφηύραν τη λέξη, μετά σκέφτηκαν να τη γράψουν με κεφαλαία. Στη συνέχεια άρχισαν να την αναλύουν, μετά να την εξυμνούν, να τη ζωγραφίζουν, να γράφουν για χάρη της τραγούδια, ποιήματα και μυθιστορήματα. Στο τέλος την έκαναν και άγαλμα. Έτσι στερεοποιημένη πλέον την άφησαν να κρυώσει.

Εν τω μεταξύ πλήθος ελευθεριολόγων είχε αναφανεί και όλοι αυτοί έδιναν ορισμούς και χαρακτηρισμούς εις το εν λόγω θέμα.
Όταν όμως εφευρέθηκε το μικροσκόπιο, όλα κατέρρευσαν. Διότι κάτω από το μεγεθυντικό φακό αποδείχθηκαν οι ελευθεριολόγοι ως οι πλέον ανελεύθερες περιπτώσεις.  Το δε απέραντο κοινό τους αποδείχθηκε ότι ήταν άτομα με βεβαρημένο παρελθόν.

Κατόπιν τούτου, το μόνο που απέμεινε από όλη αυτή την ιστορία ήταν οι ζωγραφιές, τα τραγούδια, τα ποιήματα, τα μυθιστορήματα και το άγαλμα.

22/12/18

Ο ελεύθερος χρόνος μας και η βιομηχανία μαζικής ψυχαγωγίας








Ζούμε για να δουλεύουμε ή δουλεύουμε για να ζούμε;

Η απάντηση θεωρείται αυτονόητη: δουλεύουμε για να ζούμε. Δεν ήταν όμως καθόλου αυτονόητη σε παλιότερες εποχές. Και σε ακόμα πιο παλιές εποχές το συγκεκριμένο δίλημμα ήταν ακατανόητο.

19/12/18

Εμείς οι λίγοι...






Από την ποιητική μου συλλογή "Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου...", εκδόσεις Μανδραγόρας, 2012.

17/12/18

Να κλείσει το Αττικό Πάρκο






Αυτό το Αττικό Πάρκο από την αρχή της λειτουργίας του το είδα με αντιπάθεια. Κάτι άκουσα, κάτι μου είπαν, δεν θυμάμαι τώρα, πάντως δεν μου άρεσε.

Στη συνέχεια άρχισαν να έρχονται τα νέα, δυσάρεστα όλα και ενοχλητικά. Ούτε αυτά τα θυμάμαι, επειδή η μνήμη μου τα απέρριψε αμέσως – πάντα σβήνω από τη μνήμη μου περιπτώσεις κακοποίησης ζώων, γιατί δεν τις αντέχω.

16/12/18

Πλούσια γλώσσα, φτωχό λεξιλόγιο







Έβλεπα τις προάλλες μια αμερικάνικη ταινία στην τηλεόραση. Κάποιοι αστυνομικοί ήθελαν να πάρουν πληροφορίες από ένα μάρτυρα που ήταν εντομολόγος (entomologist). Ο άνθρωπος που τους έφερε σε επαφή τον παρουσίασε ως ενδοκρινολόγο (endocrinologist). Ο μάρτυρας αναγκάστηκε να τον διορθώσει: «Entomologist!”. Μετά γύρισε στους αστυνομικούς και απάντησε στις ερωτήσεις τους.

11/12/18

Κακούργοι με ηθικές αξίες






Λένε, έτσι ακούω, ότι ορισμένες κατηγορίες κακοποιών, δεν τις ανέχονται ούτε οι όμοιοί τους και ότι, αν βρεθούν ποτέ στη φυλακή αυτών των κατηγοριών οι κακοποιοί, οι άλλοι κακοποιοί τούς τιμωρούν με τον τρόπο που ξέρουν, δηλαδή με άγρια χειροδικία που ενίοτε καταλήγει και στον θάνατο.

10/12/18

"Παλιές φωτογραφίες"





Ωραία είναι όλα αυτά τα παλαιά.
Κυρίως οι φωτογραφίες:
οι πρόγονοι στημένοι ιεραρχικά,
συνήθως βλοσυροί,
κάτι βαριά έπιπλα από πίσω,
δαντέλες.

Σχεδόν φτάνει ως τη μύτη μας
η μυρωδιά του περιβάλλοντος,
κλεισούρα και βαριά αρώματα.

Ωραία είναι και συγκινητικά.
Κάπως μεγαλεπήβολα βεβαίως
και πάντως μάταια εντελώς.

Μάταια εντελώς.

Αλλά εκείνοι δεν το ξέρουν.
Ποζάρουν τόσο σίγουροι.

7/12/18

Παίζουμε πόλεμο;





Όπως μας πληροφορούν τα ίδια τα κανάλια, οι διαταραγμένοι που καίνε την πόλη κάθε λίγο και λιγάκι ξεκινούν τις καταστροφές την ώρα που αρχίζουν οι βραδινές τηλεοπτικές ειδήσεις. Όταν λήξουν, ηρεμούν και οι διαταραγμένοι. Εξάλλου, δεν χρειάζεται κανείς πολύ μυαλό για να καταλάβει ότι όλοι αυτοί οι πειραγμένοι έχουν ανάγκη τη δημοσιότητα και ότι χωρίς αυτήν θα μαραζώσουν.

5/12/18

Εαυτός και σώμα





                    Внетелесное переживание


Όταν γεννιόμαστε, είμαστε μόνο σώμα. Κι όταν πεθαίνουμε, πάλι μόνο σώμα απομένουμε.

Όμως το σώμα μας έχει την εκπληκτική ικανότητα να εμφανίζει ανάμεσα στη γέννηση και τον θάνατό του κάτι που το ονομάζουμε εαυτό.

2/12/18

Δυο ποιήματά μου στο γαλλικό λογοτεχνικό περιοδικό "incertain regard"


Μετάφραση: Babak Sadq Khandjani
Αίθουσα αναμονής.
Ακούω ψιθυρίσματα από δίπλα.
Κάποιος μπορεί να κλαίει, δεν είμαι σίγουρη.
Βλέπω μια γλάστρα με λουλούδια στη γωνία.
Στους τοίχους πίνακες ζωγραφικής.
Μια διαφανής κουρτίνα, απρόσωπη.
Ένας μπλε καναπές.
Τίποτα το αξιοπρόσεχτο.
Εκτός απ’ το κουτί που είναι πάνω στο τραπέζι.
Κουτί με χαρτομάνδηλα.
Για τυχόν δάκρυα.
Για τυχόν αίματα.
Είναι ο προθάλαμος του Πόνου εδώ.
La salle d’attente.
J’entends des murmures à côté.
Quelqu’un pleure, je ne peux pas en être certaine.
Je vois un pot de fleurs dans le coin.
Des tableaux accrochés aux murs.
Un rideau transparent et impersonnel.
Un canapé bleu.
Rien de remarquable.
Sauf la boîte qui se trouve sur la table.
La boîte aux mouchoirs.
Pour une éventuelle larme.
Pour un éventuel sang.
Ici c’est l’antichambre des douleurs.

Ποτέ δεν είχε τόσο θόρυβο το άδειο σπίτι μου.
Σφύζει από ζωή και κίνηση,
φαντάσματα, οράματα, σκιές,
λόγια, κραυγές και κλάματα,
η βρύση τρέχει,
κάποιος κτυπά κάτι με δύναμη,
μια φωνή παρακαλά.
Και αναστεναγμοί,
πολλοί αναστεναγμοί
παντού, σε όλα τα δωμάτια.
Πόσο όμορφο είναι τώρα
το άδειο σπίτι μου.
Il n’y avait jamais tant de bruit dans ma maison.
Elle est pleine de vie et de mouvements,
de spectres, de visions, d’ombre,
de paroles, de cris et de pleurs,
le robinet fuit,
quelqu’un frappe quelque chose avec force,
une voix implore.
Et des gémissements,
beaucoup de gémissements,
partout, dans toutes les chambres.
Comme elle est belle maintenant
ma maison vide.
N.D.L.RLa poésie n‘a pas d’interdit.Elle peut parler du temps présent, des incertitudes de la vie, des structures de santé en péril, des médecins grecsqui donnent des consultations gratuites.
O
u des appartements grecs mis aux enchères aux dépens de leurs occupants.Elle peut parler d’un monde et d’un présent douloureux sans forcer la note, sans faire de grands discours.D’un monde où chacun se retrouve.
Από την ποιητική συλλογή μου "Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου...", εκδ. Μανδραγόρας, 2012.