Συνταγές κατά της κατάθλιψης

Ο διαδικτυακός φίλος Πλάτων Μανιάς έκανε μια ειρωνική ανάρτηση προ καιρού σχετικά με διάφορες αμπελοφιλοσοφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και αυτό με παρακίνησε να γράψω κι εγώ τα δικά μου.

Πρώτο θέμα που το έχουμε πάρει πολύ στραβά:

Δεν υπάρχουν ωραίοι και άσχημοι στο σώμα αλλά στην ψυχή. Ανακάλυψε την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου.

Εννοείται ότι αυτό αποκλείεται να σου το πει ένας ωραίος ή μια ωραία. Μπορεί να σου το πει ο παπάς που σε εξομολογεί, ο φίλος ή η φίλη που θέλει να σε παρηγορήσει, η μαμά σου που βλέπει πόσο χάλια είσαι και σε λυπάται, ένας φιλόσοφος που έτυχε να γεννηθεί άσχημος, ο ψυχίατρός σου που βαρέθηκε να σε ακούει να κλαψουρίζεις, ένας τυφλός, ένας χαζός ή ένας άλλος πιο άσχημος από σένα.

Με την προτροπή τους εσύ παίρνεις αέρα. Μα φυσικά δεν υπάρχουν ωραίοι και άσχημοι στο σώμα. Πρόκειται για παγκόσμια απάτη  που έχει σκοπό να μας αποπροσανατολίσει από τις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Η ομορφιά βρίσκεται μέσα μας και είναι καιρός να την ανακαλύψουμε και να την προβάλουμε.

Ψάχνεις λοιπόν τώρα εσύ να εντοπίσεις την εσωτερική σου ομορφιά. Με τα πολλά ανακαλύπτεις ότι γράφεις ωραία ποιήματα ας πούμε. Ή ότι διαθέτεις εκλεπτυσμένη ευαισθησία, διότι κλαις, όταν βλέπεις αισθηματικές ταινίες. Ή ότι έχεις βαθιά αίσθηση δικαιοσύνης και θυμώνεις με κάτι φωτογραφίες που δείχνουν κακούς ανθρώπους να βασανίζουν καλούς ανθρώπους. Κάτι τέλος πάντων θα βρεις, δε μπορεί.

Με όπλο τώρα αυτή την εσωτερική σου ομορφιά μπορείς να κυκλοφορήσεις περήφανα στον κόσμο και να την επιδείξεις. Όλοι θα κάνουν στην άκρη θαμπωμένοι από αυτό που εκπέμπεις. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, θα σπρώχνονται μεταξύ τους ποιος θα σε πλησιάσει πρώτος για να πιάσει γνωριμία μαζί σου. Οι ερωτικές προτάσεις θα πέφτουν βροχή. Εσύ δεν έχεις παρά να διαλέξεις, είναι τόσο απλό.

Εν τω μεταξύ οι ωραίοι και οι ωραίες θα έχουν περάσει στο περιθώριο. Κανείς δεν θα τους προσέχει. Θα περνούν απαρατήρητοι και θα μαραζώνουν στη μοναξιά τους.

Μα πώς και δεν το είχαμε καταλάβει τόσο καιρό;

Αν αυτό το κόλπο δεν πιάσει, αν ο κόσμος και ο καθρέφτης σου επιμένουν σ’ αυτή την απαράδεκτη διάκριση μεταξύ ωραίων και άσχημων, τότε υπάρχει έτοιμη μια άλλη συνταγή:

Δεν έχει τόση σημασία να είσαι ωραίος, όσο να νιώθεις ωραίος.

Πείσε τον καθρέφτη σου ότι κάνει λάθος. Στάσου μπροστά του με θάρρος και πες του πως ό,τι κι αν σου δείχνει, εσύ αισθάνεσαι ωραίος, γοητευτικός, ελκυστικός. Όταν τον υποχρεώσεις να αλλάξει το είδωλό σου και να σου παρουσιάσει ένα είδωλο σωματικής και φυσικής αρμονίας, τότε είσαι έτοιμος να βγεις στον κόσμο.

Κατά ένα περίεργο τρόπο, ο κόσμος θα πέσει σε κάποιου είδους παραίσθηση και όλοι θα σε βλέπουν όμορφο. Θα περνάς και θα καρφώνουν πάνω σου τα μάτια με θαυμασμό. Μη μπερδευτείς και νομίσεις ότι σε κοιτάζουν με απορία. Η άνεσή σου, οι κινήσεις και οι χειρονομίες σου, ο τρόπος που περπατάς που κάθεσαι που μιλάς, όλα αυτά θα μαγέψουν τους άλλους. Αν δεις κάποιους να χαμογελούν κρυφά, δεν το κάνουν για να σε κοροϊδέψουν. Μάλλον σε ζηλεύουν - ανθρώπινες αδυναμίες, μη δίνεις σημασία.

Το ότι υπάρχουν κι άλλοι όμορφοι γύρω σου δεν πρέπει να σε πτοεί. Ούτε ότι αυτοί είναι περιστοιχισμένοι από θαυμαστές, ενώ εσύ δεν κατάφερες να τσιμπήσεις κανέναν. Η δική σου ομορφιά είναι ιδιότυπη, δεν είναι κοινή όπως των άλλων. Και εν πάση περιπτώσει αυτό είναι δευτερεύον.

Νιώθεις ωραίος;

Ναι.

Ε, αυτό έχει σημασία.

Φρόντισε μόνο να κρατάς σε καθημερινή πειθαρχία τον καθρέφτη σου. Από αυτόν εξαρτώνται όλα.

Απέτυχες μήπως και στη δεύτερη αυτή προτροπή; Εξακολουθείς να είσαι και να νιώθεις άσχημος; Εξακολουθεί ο κόσμος να σου γυρίζει την πλάτη και να συνωστίζεται γύρω από τους ωραίους; Μην απελπίζεσαι, διότι η ομορφιά δεν είναι το παν. Το παν είναι η σοφία.

Η σοφία είναι μέσα σου: ψάξε να την βρεις.

Εσύ τώρα δεν το ξέρεις, επειδή είσαι ένας ανύποπτος άνθρωπος, όμως είσαι ένας σοφός που αγνοεί ότι είναι σοφός. Μπορεί στο σχολείο να ήσουν ένας μπούφος και να μη ξέρεις τώρα τα τρία κακά της μοίρας σου, όμως αυτό δεν έχει να κάνει. Έχεις τη σοφία της φύσης: των βράχων, των δέντρων, των εντόμων και του αέρα.

Μην καθυστερείς λοιπόν. Ξεκίνα να σκαλίζεις τα σώψυχά σου και θα δεις να πετάγονται σαν σπίθες τα πρώτα ψήγματα σοφίας από τον αμύθητο φυσικό θησαυρό που κρύβεις μέσα σου. Σε λίγο καιρό θα ανακαλύψεις ένα ολόκληρο χρυσωρυχείο εντός σου, τόνους κατεψυγμένης σοφίας που θα ανεβάσεις στο φως και θα βρεις έτσι τη γαλήνη που διαθέτουν οι σοφοί όλου του κόσμου.

Δεν πα να χαίρονται τη ζωή οι ωραίοι; Να την απολαμβάνουν, να τη γεύονται με όλες τις αισθήσεις τους, να περνούν ζάχαρη;

Εσύ είσαι ένας αυτοδημιούργητος σοφός που τους βλέπεις όλους αυτούς αφ’ υψηλού, μην πω ότι τους λυπάσαι κιόλας που σπαταλούν το πολύτιμο δώρο της ζωής με τόση ελαφρότητα. Και πού θα πάνε κι αυτοί, δεν θα γεράσουν; Δεν θα ζαρώσουν, δεν θα κρεμάσουν τα κρέατά τους; Θα κλαίνε τότε με μαύρο δάκρυ για τη χαμένη νιότη τους που την έζησαν τόσο επιπόλαια και ρηχά.

Ενώ εσύ την έζησες με σοφία, μέσα σε βαθιά περισυλλογή. Την έζησες απλά γνωρίζοντας τη ματαιότητα της πρόσκαιρης σωματικής ομορφιάς, τη ματαιότητα της χαράς και του έρωτα. Και τώρα παίρνεις την εκδίκησή σου για όσους σε απέρριψαν. Είναι κι αυτοί γέροντες σαν και σένα, έχασαν την ομορφιά τους και είναι και κενοί περιεχομένου. Ενώ εσύ… πόσο σοφός είσαι! Και έτσι σοφά θα πεθάνεις, ενώ αυτοί θα πεθάνουν άσοφοι. Καλά να πάθουν.

Ωστόσο, μέχρι να πεθάνεις, μεσολαβούν ακόμα πολλά χρόνια, κατά τα οποία θα είσαι γέρος και παράλληλα γύρω σου θα χοροπηδούν σαν χαρούμενα κατσίκια τα νέα φυντάνια που ξεφύτρωσαν κάτω από το φως του ήλιου. Ενοχλητικά κατσίκια που με την παρουσία τους σου θυμίζουν ότι η ζωή ανήκει σ’ αυτά, ενώ εσύ πρέπει κανονικά να πας στο γηροκομείο, γιατί τους πιάνεις το χώρο. Μπα, τι λέτε;

Σημασία δεν έχει πόσων χρονών είσαι, αλλά πόσο νιώθεις.

Είσαι ας πούμε 70 χρονών, αλλά νιώθεις 35. Τέλεια! Πονά η μέση σου και δεν σε βαστούν και πολύ καλά τα πόδια σου, αλλά δεν το βάζεις κάτω. Ανακατεύεσαι με τους νεανικούς πληθυσμούς, πίνεις, καπνίζεις, χορεύεις και φλερτάρεις. Η ζωή είναι ωραία!

Μετά έρχεται και ένα ωραίο εγκεφαλικό και σε αφήνει στον τόπο. Αυτό στην καλύτερη περίπτωση, γιατί κλείνεις εύκολα και γρήγορα τους λογαριασμούς σου με τη ζωή. Το πιθανότερο είναι ότι πέφτεις και σπας τα κόκαλά σου, ανεβαίνει η πίεσή σου, έχεις ταχυπαλμίες, ιλίγγους, χοληστερίνη, ζάχαρο και άλλα τέτοια ευχάριστα πράγματα.

Το πιο σκληρό στο σενάριο αυτό είναι πάλι ο καταραμένος ο καθρέφτης σου. Που με τίποτα δεν πείθεται να ανακαινίσει το είδωλό σου. Επίσης δεν πείθονται και όσοι κινούνται γύρω σου. Άδικα προσπαθείς να τους πείσεις περί του αντιθέτου. Αλλά δεν πειράζει. Εσύ συνεχίζεις να νιώθεις νέος κι άσε τον κόσμο να λέει.

Εξάλλου πόσο καιρό νομίζεις πως θα νιώθεις έτσι; Αύριο, μεθαύριο ο γιατρός θα σου πει τα νέα. Κάνε λοιπόν ό,τι είναι να κάνεις και κάνε το γρήγορα! Ο καιρός γαρ εγγύς.

Δεν υπάρχει πάντως κανένας λόγος να χάνεις τα κουράγια σου, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα. Διότι, όπως είπε και ένας μεγάλος σοφός των καιρών μας:

Όταν επιθυμήσεις κάτι πάρα πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να εκπληρωθεί η επιθυμία σου.

Το έχεις υπόψη σου αυτό το σοφό ρητό, έτσι δεν είναι; Κι αν σου ήρθαν όλα ανάποδα στη ζωή, είναι που δεν είχες πολύ δυνατές επιθυμίες και το Σύμπαν δεν τις πρόσεξε. Διότι αυτή είναι η δουλειά του Σύμπαντος, αν δεν το έχεις καταλάβει: να ικανοποιεί τις επιθυμίες μας.

Θέλεις, ας πούμε, να χάσεις δέκα κιλά; Επιθύμησέ το πολύ. Μα πάρα πολύ. Μη σταματάς να το επιθυμείς μέρα νύχτα. Το Σύμπαν θα προστρέξει αμέσως να ικανοποιήσει την επιθυμία σου και κάθε μέρα θα χάνεις κι από ένα κιλό. Σε δέκα μέρες θα έχεις χάσει τα περιττά κιλά σου χωρίς δίαιτα και χωρίς γυμναστική.  Μα πώς τα κατάφερες; Θα σε ρωτούν οι φίλοι κι εσύ θα τους κλείνεις το μάτι και θα τους λες με νόημα.: Το Σύμπαν, αγαπητοί μου, το Σύμπαν!

Τώρα, αν τυχόν το Σύμπαν δεν ανταποκρίνεται στις σφοδρές επιθυμίες σου, τότε κάτι δεν κάνεις καλά. Μάλλον δεν έχεις συντονιστεί σωστά στις συμπαντικές συχνότητες και το σήμα σου χάνεται στο διάστημα. Μπορεί να έχεις ελαττωματικό εγκέφαλο που στέλνει σε λάθος διεύθυνση τις επιθυμίες σου. Μπορεί να είσαι μειωμένης νοημοσύνης και αδυνατείς να ενωθείς με το Σύμπαν. Ή μπορεί η επιθυμία σου να μην είναι ειλικρινής. Το Σύμπαν καταλαβαίνει κάτι τέτοιες πονηριές και μένει αδρανές.

Παραδείγματος χάριν, θέλεις ο προϊστάμενός σου να πάψει να σε βρίζει και να αρχίσει να σου φέρεται με ευγένεια. Υποκριτική επιθυμία που δεν ξεγελά το Σύμπαν, διότι στην πραγματικότητα αυτό που θέλεις είναι να τον δεις να τον πατά αυτοκίνητο. Πολύ ανθρώπινο και πολύ δικαιολογημένο. Πες το καθαρά, μη ντρέπεσαι! Το Σύμπαν θα σκύψει πάνω σου τρυφερά και θα σε ακούσει. Θα νιώσει τον καημό σου και θα ανταποκριθεί. Σε λίγες μέρες ο προϊστάμενός σου θα έχει γίνει χαλκομανία στην άσφαλτο.

Γιατί, τι νομίζεις πως είναι οι ευχές και οι κατάρες; Επικλήσεις προς το Σύμπαν είναι. Και αυτό συνεπές προς το καθήκον του τις εκπληρώνει.

ΥΓ

Ως προς αυτό το τελευταίο με τις κατάρες, δεν ξέρω. Υποπτεύομαι ότι το Σύμπαν είναι που κάνει όλη αυτή τη βρώμικη δουλειά.