"Τα βρώμικα"

Ωραία περάσαμε

ποιήματα ανταλλάξαμε

με προσοχή και τέχνη

τα σώψυχά μας περιγράψαμε

τα βρώμικα καλά φυλάξαμε

αυτά

τις νύχτες που κανείς δεν βλέπει

με το μαχαίρι

σκίζοντας τις σάρκες μας

τα βγάζουμε στο φως

κι αναστενάζουμε βαθιά

ποιήματα δεν γίνεστε εσείς

τους λέμε

έμβρυα τερατόμορφα θα μείνετε

όμως σας αγαπάμε πιο πολύ

απ’ τα περίτεχνα ποιήματά μας

σας αγαπάμε πιο πολύ

από το καθετί

γιατί εσείς

ποτέ το φως του ήλιου

δεν θα δείτε

ποτέ κανείς για σας

δεν πρόκειται να πει

μια συμπονετική

καλή κουβέντα.