"Αύγουστος"

Α

Ήρθε πάλι ο Αύγουστος,

ο μήνας με το ωραίο όνομα,

με την κρυφή του ευγένεια,

το φως του απέραντο στις θάλασσες,

και παντοκράτορας ο ήλιος του.

Αύγουστος,

κορυφή του χρόνου

και των μηνών ο άρχοντας.

Β

Ήρθε ακόμη ένας Αύγουστος,

η πόλη μου ερημώνεται,

τα βράδια οι δρόμοι

αποπνέουν μελαγχολία,

κλειστά παραθυρόφυλλα,

μοναχικοί διαβάτες 

βαδίζουν άκρη άκρη

να μη ραγίσουν

την απέραντη σιγή του κόσμου,

τις νύχτες

όλα είναι ακίνητα

και το φεγγάρι

προσπερνά αδιάφορο,

τρέχει στις παραλίες,

εκεί που οι άνθρωποι το προσκυνούν

εκστασιασμένοι,

εδώ κανείς δε δίνει σημασία,

εμείς εδώ στην πόλη

μετράμε τις ημέρες

μέσα σε αποπνικτική σιωπή.

Αύγουστε, βασιλιά του χρόνου,

πώς ξέπεσες,

πώς φθάρηκες

μέσα στις πόλεις,

πόσο παρίας έγινες...