Αυτό που κάθε βράδυ...

Αυτό,

που κάθε βράδυ στο κρεβάτι

νιώθω πως κάποιος μ’ έχει αγκαλιά

και προσπαθώ να καταλάβω ποιος,

γυρίζω στο πλευρό, γυρίζω ανάσκελα

κι εκείνος με κρατά σιωπηλά

με μια επίμονη αγάπη χωρίς όνομα,

ώσπου τα μάτια μου να κλείσουν

και να αποκοιμηθώ

κι έπειτα που ξυπνώ το άλλο πρωί

εκείνος έχει φύγει,

αυτό

πώς να το πω,

ψευδαίσθηση, απάτη, όνειρο

ή φάντασμα από αλλοτινούς καιρούς

που ολοένα επιστρέφει

στον τόπο που μαρτύρησε.