"Η Σχεδιάστρια". Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Ο τέταρτος κλώνος", εκδ. Αίολος

Η μουσική σταμάτησε. Η Τέλεια Νάντια  χαμογέλασε στο μελαχρινό άνδρα και απομακρύνθηκε.

Στην πίσω βεράντα μια παρέα συζητούσε ζωηρά για το πρόσφατο ταξίδι τους στα βουνά Δέλτα. Κάθισε μαζί τους κι άκουγε. Δίπλα της ένας ξανθός άνδρας άκουγε κι αυτός καπνίζοντας σιωπηλός  το πούρο του. Έσκυψε προς το μέρος του:

 -Γνωριζόμαστε; Τον ρώτησε.

 -Μάλλον όχι. Μόλις ήρθα στα Νησιά. Με λένε Ροντ.

 -Νάντια, είπε αυτή. Πού έμενες πριν;

 -Δεν έχω σταθερή κατοικία. Μ’ αρέσει να ταξιδεύω.

 Η μουσική είχε γυρίσει τώρα σε ένα αργό μπλουζ.

 -Έλα να χορέψουμε, είπε αυτός και σηκώθηκε.

 Η Τέλεια Νάντια διαπίστωσε ότι την περνούσε ένα κεφάλι.

Χόρεψαν για λίγο χωρίς να μιλούν.

 «Όχι σαπουνόπερα», σκέφτηκε η Νάντια μέσα στο σκοτάδι.

 Η Τέλεια Νάντια έγειρε ελαφρά προς τα πίσω και  κοίταξε τον Τέλειο Ροντ  κατ’ ευθείαν στα πράσινα μάτια του:

 -Ψάχνω για σύντροφο, του είπε. Θέλεις να μείνεις μαζί μου;

 -Ναι, είπε αυτός.

 Η Νάντια αποκοιμήθηκε.

 Τώρα ο Τέλειος Ροντ και η Τέλεια Νάντια ζουν μαζί. Ζουν σ’ ένα κόσμο που υπάρχει έξω από το χρόνο, σ’ ένα σύμπαν αρχαϊκό που έχει  μόνο έναν ήλιο κι ένα πλανήτη. Είναι ένα μικρό σύμπαν που λειτουργεί απλοϊκά. Η κίνηση εδώ δεν εντάσσεται στη διάσταση του χρόνου, γι αυτό δεν είναι πραγματική κίνηση, όπως τουλάχιστον την εννοεί η Νάντια στο δικό της κόσμο. Χωρίς χρόνο και χωρίς κίνηση είναι αδύνατο να αναφανεί το Κακό. Η ευτυχία είναι στέρεη σαν μονόλιθος. Το τέλειο ζευγάρι είναι ευτυχισμένο, αν και το αγνοεί.

 Στην κατασκευή του Σχεδιαστή της Νάντιας ψάχνοντας η ανθρώπινη σκέψη πώς να απαλύνει το Κακό επινόησε άλλη μια σοφιστεία: «Πρέπει να γνωρίζει κανείς το Κακό για να εκτιμήσει το Αντίθετό του».

 Ο Τέλειος Ροντ και η Τέλεια Νάντια δεν χρειάζεται να εκτιμήσουν τίποτα. Υπάρχουν σε αρμονία. Είναι έτσι προγραμματισμένοι, ώστε να χαίρονται την κάθε στιγμή. Κάνουν κάθε μέρα τα ίδια πράγματα, κολυμπούν, παίζουν παιχνίδια, πηγαίνουν βόλτες, συναντούν τους φίλους τους, γυρίζουν στα Νησιά, πότε πότε πάνε και μέχρι την κοντινότερη πόλη. Μπορούν να το κάνουν αυτό αιώνια και να το χαίρονται αιώνια. Η μονοτονία, το υποπροϊόν αυτό της κίνησης μέσα στο χρόνο,  τους είναι άγνωστη.

 Είναι πολύς καιρός τώρα που η Νάντια κάθε νύχτα ξεκουράζει τη σκέψη της στα Νησιά. Δεν θέλει να προχωρήσει σε καμιά δράση, καμιά εξέλιξη δεν την ενδιαφέρει.

 Έτσι ο Τέλειος Ροντ  και η Τέλεια Νάντια κάνουν κάθε μέρα τα ίδια ακριβώς πράγματα και τα βράδια, όταν ξαπλώνουν, λένε αστεία, γελάνε και σχεδιάζουν μακρινά ταξίδια που δεν πραγματοποιούν ποτέ.

Καμιά φορά  μέσα στη νύχτα σηκώνονται απ’ το κρεβάτι και κατεβαίνουν  στην παραλία, παίζουν στην αμμουδιά και βουτάνε στη θάλασσα. Άλλοτε συναγωνίζονται στο τρέξιμο βάζοντας για τέρμα το διπλανό λιμανάκι και η Τέλεια Νάντια αρκετές φορές έχει νικήσει τον Τέλειο Ροντ, επειδή είναι πιο ανάλαφρη από κείνον και έχει δυο γερά, καλογυμνασμένα πόδια.

Αδιάκοπα ο Τέλειος Ροντ και η Τέλεια Νάντια κάνουν τα ίδια πράγματα και είναι ευτυχισμένοι, δεν πλήττουν ποτέ.

 Και η Νάντια μήνες τώρα  δεν αλλάζει τη νυχτερινή ιστορία της. Είναι ευτυχισμένη εκεί μέσα, δεν θέλει να πάει πουθενά αλλού.

"Ο τέταρτος κλώνος", εκδ. Αίολος