Η διαφορά όμως είναι ότι οι πολίτες στις δυτικές χώρες παρά την ανησυχία που αισθάνονται πολλές φορές και παρά τα κρούσματα ξενοφοβίας που εμφανίζονται εδώ κι εκεί, σέβονται στην πλειοψηφία τους τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, η δε Πολιτεία έχει θεσπίσει νόμους που προστατεύουν τη ζωή και την ακεραιότητά τους.
Δεν συμβαίνει δυστυχώς το ίδιο σε άλλες χώρες που βρίσκονται έξω από τη δυτική κουλτούρα και οι οποίες παρά το χαμηλό βιοτικό επίπεδο των πολιτών τους δέχονται λαθρομετανάστες ακόμα πιο φτωχούς.
Αυτό παραδείγματος χάριν συμβαίνει στο Μαρόκο, το οποίο έχει κατακλυσθεί από εξαθλιωμένους μετανάστες της Υποσαχάριας Αφρικής.
Μεταξύ 19 Αυγούστου και 10 Σεπτεμβρίου η μαροκινή αστυνομία έκανε αλλεπάλληλες εισβολές στις παράγκες τους που βρίσκονταν σε διάφορες πόλεις της χώρας και τις κατέστρεψε. Οι λαθρομετανάστες, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, απελάθηκαν στη «χώρα του κανενός», δηλαδή στα σύνορα μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας και εγκαταλείφθηκαν εκεί χωρίς τροφή και νερό. Μεταξύ των απελαθέντων υπήρχαν έγκυες γυναίκες, άνθρωποι άρρωστοι ή τραυματισμένοι, μερικοί μάλιστα από την ίδια την αστυνομία. Στη «χώρα του κανενός» έμειναν ολόκληρη τη νύχτα εκτεθειμένοι στον κίνδυνο των ληστών και των λαθρέμπορων που δρουν στην περιοχή.
Μερικοί δοκίμασαν να περάσουν στην Αλγερία, άλλοι επέστρεψαν με τα πόδια στο Μαρόκο. Όσοι επέστρεψαν, βρίσκονταν σε έσχατη ένδεια, δεν είχαν απολύτως τίποτα. Οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και η παντελής έλλειψη υγιεινής επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την υγεία τους. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα που περιέθαλψαν μερικούς από αυτούς, ανέφεραν ότι ένα ποσοστό 18% υπέφερε από δερματικές παθήσεις, ένα 10% από αναπνευστικά προβλήματα και ένα 11% από στομαχικά.
Είναι γνωστή σε όλους μας η κοινωνική αναστάτωση που προκαλείται από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και τη λαθρομετανάστευση. Η χώρα μας, όπως και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, δυσκολεύεται να αναχαιτίσει αυτό συνεχές ρεύμα εισροής των ξένων που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Διενέξεις αναφύονται ακόμα και μεταξύ των πολιτών σχετικά με τη μεταχείριση που πρέπει να έχουν αυτοί οι άνθρωποι και άλλοι από μας είναι υπερβολικά αυστηροί, άλλοι πιο ανεκτικοί απέναντί τους.
Κανείς όμως πολιτισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχθεί την κακοποίησή τους και την εγκατάλειψή τους σε μια έρημο χωρίς τροφή και νερό και χωρίς καμιά προοπτική εκτός ίσως από το θάνατο. Και αυτό κάνει τη διαφορά ανάμεσα στις χώρες της Δύσης και στις χώρες του υπόλοιπου κόσμου.
Το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης διχάζει την κοινή γνώμη και στη χώρα μας. Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι ελέύθεροι να επιλέξουν τον τόπο διαμονής τους , ακόμη κι αν αυτή η επιλογή γίνεται με παράνομο τρόπο, γιατι έχουν οδηγηθεί στην παρανομία εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών επιβίωσης στον τόπο καταγωγή τους.(φτώχια, πολιτικοί λόγοι κλπ) .Υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν τους θέλουν. Τους αντιμετωπίζουν εχθρικά , καχύποπτα μ ε ρατσισμό, καμμιά φορά και με κακία. Υπάρχουν και οι αδιάφοροι στα προβλήματα των μεταναστών .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμμία όμως από αυτες κατηγορίες πολιτών δεν θα δεχόταν την απάνθρωπη συμπεριφορά που αναφέρεις στο άρθρο σου.Την εγκατάλειψη χωρίς τροφή και νερό σε χώρο ,όπου δεν υπάρχει καμμία ελπίδα ανεύρεσης των παραπάνω αγαθών .
Ισως , αυτή είναι η διαφορά του δυτικού πολιτισμού ,στον οποίο ανήκουμε, σε σχέση με άλλους πολιτισμούς.Πιστεύουμε στην αξία της ανθρώπινης ζωής και γενικά στην αξία της ζωής.Δεν δεχόμαστε τέτοια συμπεριφορά, ούτε στα ζώα και καταγγέλουμε ανάλογες κακοποιήσεις. Ακόμη και η μερίδα των αδιάφορων ανθρώπων , καταδικάζει στην συνείδηση της μια τέτοια απαξιωση της ζωής.
Μου αρεσε πολυ το άρθρο σου. Συμφωνώ μαζί σου ,στο ότι παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε , σαν χώρα ,σαν λαός ,έχουμε άλλη κουλτούρα και σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη ζωή.
Νανά, υπάρχει μια γνωστή φράση που λέει: "η φτώχεια φέρνει γκρίνια". Εκτός από γκρίνια φέρνει και αδιαφορία για τον άλλον, εφόσον ο φτωχός παλεύει να συντηρηθεί αυτός και να συντηρήσει και την οικογένειά του. Όταν προστίθενται και άλλοι πεινασμένοι στο χώρο του, δεν μπορεί να βοηθήσει. Προτιμά να τους διώξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαίτη, διαβάζοντας το πολύ ενδιαφέρον άρθρο σου θυμήθηκα (αν και σε σχέση με τα θεατρικά πλήρως παραιτημένη) την καταπληκτική εξάωρη παράσταση της μεγάλης γαλλίδας δημιουργού Αριάν Μνουσκίν "Καραβάνσαράι", παράσταση μαγική, αλλά και συγκλονιστικά ρεαλιστική, αφού, εκτός των άλλων ιδιαιτεροτήτων της πολυπληθούς και πολυεθνικής θεατρικής αυτής ομάδας/οικογένειας της Μνουσκίν, οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες και πρόσφυγες οι ίδιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Θέατρο του 'Ηλιου" της Μνουσκίν είναι το σπίτι αυτών των προσφύγων από διάφορες χώρες, που τους δίνει επιπλέον την ευκαρία να αφυπνίσουν τον απληροφόρητο κόσμο παρουσιάζοντας τις πραγματικές διαστάσεις του μαρτυρίου τους.
Σχετικά:
http://www.nytimes.com/2009/07/06/theater/06mnouchkine.html
AKG, πολύ ενδιαφέρον αυτό που μας λες. Νομίζω μάλιστα ότι κάπου το έχω ακούσει κι εγώ.Μήπως έχουν έρθει και στην Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφή